می خواهم از دیدگاه یک معمار جریان را توضیح دهم:
باید توجه داشت که تنها ارائه ایده اولیه برای ایجاد یک فضا نمی تواند باعث ایجاد حقوق برای فرد طراحی گردد. همچنین ایده ایجاد چنین پلی ایده چندان نابی هم نبوده و نمونه هایی از آن در کشورهای اروپایی و آمریکایی وجود دارد.
به ویژه ایده ایجاد رستوران روی بزرگراه ها که از نظر مبانی نظری ایده ای مربوط به دهه 80 و 90 میلادی است. نکته مهم این است که از معماران برای خلق ایده ساخت پل روی مدرس دعوت به عمل آمد و آن بانوی جوان در آن مسابقه در عدالت از میان تمامی طرح ها برنده شده و لذا صاحب حقوق معماری آن می باشد. جالب است که مستندات و ضمایم این خبر هم هیچ شباهتی به طرح اجرا شده ندارد مگر عبور یک پل از روی اتوبان.
با مثالی دیگر روشن تر منظور خود را بیان می کنم که قابل درک تر شود. فرض کنیم ایده ساخت هتلی بر فراز یکی از کوههای مشرف به تهران به شهرداری از سوی اینجانب ارائه شود و من هم طرح های سه بعدی اولیه ای برای آن ارائه کنم. مدل هایی که بعضا در اینترنت هم موجود و می توان از آرکی مادلز تا تریدی ور هوس آن ها را دانلود کرد. در این مرحله می توانم از مسئولان برای این ایده خود طلب مبلغی را نموده و یا با معرفی سرمایه گذار خود نیز در این بخش وارد شوم. اما شهرداری با توجه به حساسیت موضوع مسابقه ای در این مورد برگزار کند و معمار دیگری با خلاقیت طرحی ارائه کند که شاید در توانایی من نبوده است. آیا در این شرایط من صاحب حقوق طراحی معماری آن می شوم؟ آیا می توانم به معمار آنجا بگویم هرچه کشیده ای طرح من است؟
آقای اسدی اگر چنین ایده ای ارائه کرده ( که قبلا هم گفتم ایده ای کهنه در شهرسازی است) می توانست در همان ابتدا حق و حقوق خود را به خاطر این ایده از شهرداری دریافت کند. نه اینکه بعد از گذر حدود 7 سال متعرض حقوق معمار پروژه گردد.
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۹:۵۶ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
یه ضرب المثل و شوخی بین مهندسان معمار است یادتونه؟ بزرگترین دزدهها مهندسان معمار هستند ... عزیز دلم در کشور ما برای ثبت اختراع، مدل مشابه خارجی هم باشه به عنوان ثبت اختراع قبول میشه(نه مشابه داخلی) اینجا دزدی اتفاق افتاده
ایرانی
|
|
۱۷:۰۸ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
6
22
پاسخ
تابناک جان خواهشا تا آخر ماجرا رو پیگیری کن
ناشناس
|
|
۱۷:۱۰ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
6
23
پاسخ
مرگ تدریجی خلاقیت و کارآفرینی
ناشناس
|
|
۱۷:۱۴ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
4
33
پاسخ
شهرداری همینجوریه قانونش بی قانونیه
soroush
|
|
۱۷:۱۴ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
2
22
پاسخ
چه معنی دارد که کار آفرین و خلاق و مبتکر تو این مملکت به حق و حقوقش برسد ! هر فکر نو و ایده ایی مختص مدیران است و لا غیر !
امیر
|
|
۱۷:۱۹ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
2
23
پاسخ
این موضوع فقط مختص شهرداری آن زمان نیست خود من طرحی به وزارت بهداشت برای تولید دستگاه ارائه کردم. ابتدا طرح رد شد ولی بعد از چند سال متوجه شدم یکی از کارشناسانی که در جلسه دفاع بوده الان کارخانه ایی تاسیس کرده و داره ...........
سندش هم موجوده
ناشناس
|
|
۱۷:۲۳ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
3
33
پاسخ
پاسخ شهرداری: دلمان می خواهد، هرکاری که دوست داشتی برو بکن!
ناشناس
|
|
۱۷:۲۸ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
4
37
پاسخ
متاسفانه مالكيت ايده و فكر intellectual property در ايران ارزش و جايگاهي ندارد
ahmad
|
|
۱۷:۲۹ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
2
17
پاسخ
اینروزها چقدر زیاد از کلمه پشت پرده صحبت میشود به نظر میرسد کل جریانات این مملکت و دیگر کشورها دارای پشت پرده هایی میباشد شاید بهتر است در تدوین خبرها از کلمات مناسبتری استفاده شود.
ناشناس
|
|
۱۷:۳۶ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۶
28
28
پاسخ
با عرض معذرت ايشون اتهام خيلي بزرگي رو به طراح پل وارد كردند . درست كه ايده براي ايشان بوده ولي طراحي سازه با ايده پردازي متفاوت است
باید توجه داشت که تنها ارائه ایده اولیه برای ایجاد یک فضا نمی تواند باعث ایجاد حقوق برای فرد طراحی گردد. همچنین ایده ایجاد چنین پلی ایده چندان نابی هم نبوده و نمونه هایی از آن در کشورهای اروپایی و آمریکایی وجود دارد.
به ویژه ایده ایجاد رستوران روی بزرگراه ها که از نظر مبانی نظری ایده ای مربوط به دهه 80 و 90 میلادی است. نکته مهم این است که از معماران برای خلق ایده ساخت پل روی مدرس دعوت به عمل آمد و آن بانوی جوان در آن مسابقه در عدالت از میان تمامی طرح ها برنده شده و لذا صاحب حقوق معماری آن می باشد. جالب است که مستندات و ضمایم این خبر هم هیچ شباهتی به طرح اجرا شده ندارد مگر عبور یک پل از روی اتوبان.
با مثالی دیگر روشن تر منظور خود را بیان می کنم که قابل درک تر شود. فرض کنیم ایده ساخت هتلی بر فراز یکی از کوههای مشرف به تهران به شهرداری از سوی اینجانب ارائه شود و من هم طرح های سه بعدی اولیه ای برای آن ارائه کنم. مدل هایی که بعضا در اینترنت هم موجود و می توان از آرکی مادلز تا تریدی ور هوس آن ها را دانلود کرد. در این مرحله می توانم از مسئولان برای این ایده خود طلب مبلغی را نموده و یا با معرفی سرمایه گذار خود نیز در این بخش وارد شوم. اما شهرداری با توجه به حساسیت موضوع مسابقه ای در این مورد برگزار کند و معمار دیگری با خلاقیت طرحی ارائه کند که شاید در توانایی من نبوده است. آیا در این شرایط من صاحب حقوق طراحی معماری آن می شوم؟ آیا می توانم به معمار آنجا بگویم هرچه کشیده ای طرح من است؟
آقای اسدی اگر چنین ایده ای ارائه کرده ( که قبلا هم گفتم ایده ای کهنه در شهرسازی است) می توانست در همان ابتدا حق و حقوق خود را به خاطر این ایده از شهرداری دریافت کند. نه اینکه بعد از گذر حدود 7 سال متعرض حقوق معمار پروژه گردد.