کلا داریم از اخلاق فاصله می گیریم
دروغ
ریاکاری
غیبت
بی احترامی
زیرآب زنی
تنبلی مفرط
خیانت
مردم آزاری
حیوان آزادی
و ده ها بد اخلاقی دیگه شده جزیی از زندگیمون

حالا شادی از مرگ دیگران هم به موارد فوق اضافه کنید.

کلا پولدار بودن در ایران جرم است مهم نیست به راه صواب بدست آمده یا از راههای غیر قانونی. اما جامعه ایرانی جامعه ای عاطفی بوده است و اینکه در مرگ جوانی شادی کنند بوق خطر و عبور از خطوط قرمز فرهنگی حکایت دارد. در گذشته حتی اگر دشمن ما هم بود آرزوی مرگ برای کسی نمی کردیم حتی در جبهه ها هم تک تیر اندازان به سر دشمن شلیک نمی کردند ولی اکنون حتی برای کسی که اصلا نمی شناسیم و کوچکترین ضرری از او به ما ترسیده در مرگش هلهله می کنیم. می دانید اگر در کامنتهای خبر سگ کش همین سایت دقت کنید متوجه می شوید عاطفه دیگر در این کشور خیلی پر رنگ که نه حتی اصلا رنگی ندارد. اینگونه تغییرات یک شبه رخ نمی دهد اصطلاحا فرهنگ یک ملت است بروید پی آن بگردید که چرا فرهنگ تغییر کرد. هی گفتند تهاجم فرهنگی ولی خودمان از درون بدتر از دشمن به داراییمان که همان فرهنگمان بود تاختیم و به انحاء مختلف نابودش کردیم. دنبال دشمن بیرونی نگردید در همین داخل دنبال آنهایی که چنین بلایی سرمان آوردند بگردید. بگردید ببینید کدام شهر یا شهرستانی افراد مهاجر از روستاها یا به هر حال نقاط غیر بومی از افراد ساکن اصلی بیشتر نیستند. این گسیختگی جمعیتی البته با خود از هم گسیخته شدن فرهنگ می اورد. اصلا منظور این نیست که فرهنگ روستاها یا نقاط دیگر کشور مشکل دارد نه اتفاقا حتی از بسیاری از شهرها خیلی هم ناب تر هستند ولی بحث اینست که این فرهنگ جدید نه فرهنگ مهاجرین است نه فرهنگ بومیان آن نقطه چیزی جدید است که به هیچ چیز گذشته شباهت ندارد و اصطلا حا هرج مرج یا آنارشیست فرهنگی است و نتیجه اش می شود همین که الان می بینیم.

مشکل اینجاست که برخی گمان می کنند ثروت همه ثروتمندان ناشی از تضییع حقوق آنهاست. به عبارتی دیگر این گروه از افراد معتقدند که شرایط جامعه به گونه ای نیست که بتوان از طریق مثبت و سازنده صاحب ثروت شد و برای اینکار چاره این نیست جز پایمال کردن حقوق دیگران و انجام اقدامات غیر قانونی و غیر شرعی. این است که این گروه از مرگ فرزندان "ضایع کنندگان حقوقشان" ابراز شادمانی می کنند. که البته خود این امر نیز به دور از روحیه مروت و جوانمردی است. این طرز تفکر و نگرش نه تنها غلط است بلکه در مواردی بسیار مخرب نیز هست.

قضاوت با اطلاعات ناکافی گناه ما رازیاد میکند ممکن است ماشین مال کس دیگری باشد وآنچه مامپنداریم نباشد برای آن مرحومه از خداوند طلب مغفرت دارم.

مرگ هر ایرانی ضربه ای دردناک به پیکیر زخم خورده این مملکت است متاسفم در مملکت من برای مرگ یک انسان شادی میکنند

این همون پورشه نیست که گفته شده متعلق به پسر امیر قلعه نوعی هست؟

مطمئن باشید که این نوع رفتارها ریشه در مریض بودن جامعه دارد جامعه مریض به کوچکترین چیز می خندد و برای کوچکترین چیز هم می گرید علت را دریابید.

مرگ هر انسانى همواره انسان را غمگين ميكند.
كسى نبايد از مرگ انسانى شاد شود.
مرگ خوبان باعث از دست دادن آنهاست.
مرگ بدان شايد فرصت جبران را از آنها بگيرد.
خداوند همه رفتگان را بيامرزد.

اون بد بوده به نظر شما ما چرا بد باشيم

فکر کنم ماشینش چینی بوده، مارک پورشه داشته!