توی جامعه ای که بیکاری وفقر پدر مردمو درآورده خیلی میخواد آدم عقده ای باشه که یکی دو میلیارد بده ماشین زیر پاش تا یه عده جوون که تو زندگیشون با صب تا شب دویدن هیچی ندارن حسرتشو بخورن. 
متاسفانه حسادت و تنگ نظری مردم در کنار فساد اقتصادی موجود که باعث به وجود آمدن آقازاده ها درجامعه شده ،فضای مسمومی رو به وجود آورده که باعث میشه یک نفر از مرگ کسی که حتی شناختی از اون نداره ابراز خوشنودی کنه . به نظرم مردم از یه جای دیگه دلشون پره و وقتی مسائلی شبیه این پیش میاد اون دق دلی ها و ناراحتی ها باعث میشه نتونن که درست با اون مسئله برخورد کنن.در واقع نه اون پورشه باید زیر پای اون دخترخانم میبوده و ما هم نیاید از مرگش خوشحالی کنیم در واقع اینجوری بگم....هیچ چیز سر جای خودش نیست. نمیگم از مرگش خوشحالم ولی از نظر امامان ما به رخ کشیدن تجملات و اینا برای مردم که خوبیت نداره اینکه یک انسان راضی به مرگ انسانهای دیگه باشه و بابتش ابراز خوشحالی هم بکنه اصلا توجیهی نداره..چه فقیر باشه و چه پولدار والا شادی یا خوشحالی از مرگ یک انسان در هر حالت زشته ؛ چه برسه به مرگ کسی که هیچ شناختی ازش نداریماما فاصله طبقاتی که تو این شیش هفت سال اخیر در ایران بوجود اومده باعث مرگ تدریجی خیلی ها شده
شما جوانی رو در نظر بگیرید که سرمایه کل فامیلش به اندازه اتومبیل یه هم سن سال خودش نیست ؛
وقتی تحصیل کرده این مملکت از صبح تا شب تلاش می کنه تا یه پراید و یه خونه 60 متری داشته باشه بعد در کنارش افرادی هستن که یک شبه راههای هزار ساله رو طی کرن
این عقده ها و این تحقیر ها از اجتماع یه همچین چیزی می سازه
مردمی که امیدشون رو از دست دادن و مردمی که خجالت می کشن آرزو کنن مطمئنا انسانیتشون رو هم فراموش می کنن
ممکنه بگید کار کرده پول دراورده ولی واقعا هیچ ادمی از راه درست نمی تونه همچین پولی بدست بیاره.