دیشب خسته و با صدای گرفته رسیدیم خونه به همراه همسر و پسر کوچکم بعد از چند ساعت رانندگی از سیدنی تا کنبرا و برگشت و تا توان داشتن نام بزرگ ایران رو فریاد زدن. صدای موسیقی بلند ماشینهای عراقی و هلهله شادیشون حتی تو سیدنی هم تعقیبمون کرده بود ولی گم می شد تو ایران ایران گفتن پسر 4 ساله ام که از صندلی عقب نه بوق کوچیکش رو کنار می ذاشت و نه اعتنایی به باخت می کرد. هر سه ما خوشحال بودیم که کنار بازیکنامون تا آخر ایستادیم و اقتخار می کنم که هموطنای حاضر در استادیوم حتی پس از باخت ایران ایستادند و با فریاد بچه ها منشکریم به بازیکنهای خسته و با صورتهای گریان بر زمین زانو زدمون یادآوری کردند که چقدر ازشون برای تا آخرین لحظه مردانه جنگیدن و امید رو با ناداوری آشکار و با تیم 10 نفره تا آخرین لحظه مسابقه زنده نگاه داشتن متشکرند. این تیم به زودی به ایران میرسه و امیدوارم هم وطنام هم در کنار این تیم و مربیش بایستند و تنهاشون نذارند. دردناک خوندن نوشته های کسانی که غیر منصفانه این تیم و کی روش رو می کوبند. این تیم ستاره نداشت ولی منسجم بود. در دفاع عالی بود و در حمله زهردار و در ارسالها موثر. بی بازی تدارکاتی آمد و احترام همه کارشناسان را جلب کرد. ماش من می توانستم ترجمه کامل نظرات کارشناسان استرالیایی را در بین دو نیمه که باشجاعت داوری همم وطن خود را مضحک، شرم آور و غیر قابل دفاع می خواندند منتشر کنم ولی به همین بسنده می کنم که از این ایستاده تر نمیشد مرد. این تیم احترام خرید ولی آنکه احترام شکست بعضی طرفداران ما بودند که با حمله به صفجات داور، فدراسیون فوتبال آسیا و طرقداران تیم های دیگر و توهین های شرم آور و نه حتی طرح مودبانه موضوع و احترام به مخاطب کاری را کردند و می کنند که هزار باخت نمی کند. من با پشمان خود در باری ایران و قطر عراقی هایی را دیدم که پرچم عراق به دور گردن داشتند و پرچم ایران در دست خود و فرزندانشان بود و در کنار ما ایران را تشویق می کردند. همکار جراح من که یک لبنانی است یر صورت خود پرچم ایران را نقش کرده بود و در 2 بازی برای تشویق به استادیوم آمد. افعانیها و تاجیک ها هم بودند. استرالیایی های زیادی با پرچم ایران به استادیوم آمدند در هر چهار مسابقه و روزنامه های استرالیایی زیادی در تحسین کیفیت تیم ایران نوشتند همانها که فردا داستان این رفتار دور از فرهنگ طرفداران تیم ایران را منتشر خواهند کرد. فوتبال تنها یک بازی است و هدف آن نزدیکی ملتهاست نه ایجاد و دامن زدن به تنفر، نژادپرستی و کینه های تاریخی. من هرگز عادت به نوشتن نداشته ام ولی احساس می کنم من، شما، همه آنهایی که می دانیم چه چیزی زشت است و سکوت می کنیم در گسترش این پدیده زشت مقصریم. در سکوت و بی عملی ماست که زشتی توسعه می یابد. باید در ایران و خارج از ایران سکوت بشکنیم و نگذاریم فرزندانمان بیاموزند بی فرهنگی را که می رود نسل ما را در خود ببلعد. پاسخ ها
حسن موسوی
| 
| ۱۵:۰۱ - ۱۳۹۳/۱۱/۰۴
بعد از بازی تا حالا این اولین بار بود که یک نفر رو می بینم واقعا حرف درست رو زده. کاملا حرفتون بجا بود. و از همه مهمتر بدون هیچ گونه نژادپرستی. واقعا من نمی فهمم چرا ما باید انقد به همه توهین کنیم که آخر عاقبتمون این بشه. مرگ بر استرالیا مرگ بر قاره اقیانوسیه مرگ بر جزاریر تاسمانی مرگ بر کانگورو مرگ بر کوالا پاسخ ها
عباس
| | ۱۴:۲۰ - ۱۳۹۳/۱۱/۰۴
واقعا تو انسانی کلن جوگیریم عزیزم. این عادتها تارک نمیشه تا زمانی که آگاهی افزایش پیدا نکنه. این نشان دهنده آگاهی پایین جامعه ایرانی است. هم در ورزش باختیم و هم به زیر پا کذاشتن کلیه قوانین در نظام جمهوری اسلامی با استفاده از پولادی امان از فقر فرهنگی که هر چه مشکل است ریشه در این فقر دارد ادب مرد به از دولت اوست تیتر روزنامه های ورزشی رو نگاه کنین میفهمین این فرهنگ از کجا اومده!لهش میکنیم..اعراب ....داور نامرد ...بی ... اینها نشریات وزین ما هستند دیگه چه انتظاری دارین از نوجوانهایی که اینها رو میخونن این به دلیل عادت عده ای از مردم به فحاشی است حتی در مکالمات عادی هم برخی اگر از کلمات رکیک استفاده نکنند انگار امکان تعامل و برقراری ارتباط ندارند جواب فقر فرهنگی فقر فرهنگی چطور تشکیلاتی که با فرهنگ هستش دست به توطئه می زنه و هر دوره یک داور که فقر فرهنگی داره و حاضر همه چیز رو زیر پا بزار و و ملتی رو که تنها شادیش فوتباله رو افسرده کنه البته نه یک دور بلکه چند دوره متوالی فقر فرهنگی حساب نمی شه ولی چند تا فحش که از سر درماندگی فقر فرهنگی محسوب می شه داور بازی یه کارت قرمز به ما داد چند تا به عربها نداد این هم اتفاقه ؟امیدوارم این کامنتو بزارید اقایان ثروتمند فرهنگی
متاسفانه در پیج ها کامنتی هایی از برخی خانم ها خوندم که بسیار بسیار تعجب کردم که چطور میشه یک خانم اینطور حرف بزنه؟؟؟!!!!
واینکه جامعه در حال سقوط فرهنگی است.