من دانشجوي مازندران بودم. به چشم ميديدم كه چقدر راحت بدون هيچ ترسي صيد انواع جانوان اتفاق مي افته!
بدتر از اون امروز ميرفتيم جنگل. فرداش ميرفتيم نصف درخت ها نبود!!!!
بیاد می آورم در زمان بچگی لک لک ها روی تیرهای چراغ برق و دودکش های بلند در منطقه جنوب تهران و شهر ری لانه می ساختند ( دهه 40).
اگر ما از کودکی فرزندانمان را به محیطی که در آن زندگی می کنند علاقه مند کنیم نیازی نیست نگران آن باشیم که روزی تفنگ شکار بدست بگیرند. اگر سازمانهای محیط زیست برنامه های طبیعت گردی برای نوجوانان و جوانان ترتیب دهند و آنها را با زیبایی های طلبیعت باقیمانده ایران آشنا سازند خود اقدامی زیر بنایی و ارزشمند خواهد بود.
باید در قبال این بلاهایی که بر سر محیط زیست آمده و هنوز هم ادامه داره و بی توجهی سهل انگاری مسئولین چه باید گفت و چه باید کرد؟ با داعش محیط زیست ایران چگونه باید برخورد کرد؟
بی خودی شلوغش کردی .....