نمي دانم چي بنويسم فقط ميدانم امروزحال عجيبي داشتم احساس ميكردم يكي از عزيزترينام وازدست دادم اين حس كه در خيلي از ما به وجود امده اتفاقي نيست نشان از اين كه مرتضي واقعاً عزيز دل ما بود وهست
روحت شاد عزیز رفته سفر. منم با بعضی از دوستان موافقم که ما ایرانیا واقعا مرده پرستیم و وقتی کسی از بین ما میره تا یه مدت دایم به یادشیم و از خوبیاش میگیم و دایم تو خواب همه میاد اما بد یه مدت دیگه از یاد میره . اگه واقعا محبت داریم الان قدر همو بدونیم و قدر لحظه های با هم بودن و بدونیم نه وقتی عزیزی میره زیره خاک سرد. خدا به خانواده عزیزش صبر بده