حمید حسنلو
| 
۰۱:۴۷ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶
پاسخ
واقعا تک بود خدا نور به قبرش بباره 
مرتضی عزیز.روز رفتنت همه گریه کردند .من که کلی با آهنگات حال کردم.هرکدومشون رو بارها بارها میشنیدم.چه خوبه که حس بودن و نبض احساست با همه روحیه ها سازگار بود.عاشق همه آهنگات بودم.کنسرت هیچ خواننده ای بجز تو نرفتم.امیدوارم در آت دنیا قرین آرامش بشی.اگه خوانندگی حرامه وای به حال هممون.خدا هم حالا دیگه خیلی خوشحاله چون تورو واسه همیشه داره.گاه گاهی بیا از کنار قلب ما رد شو... داداش برای یه مطرب زیاد حرس نخرین مرده که مرده یه پرفسور که نمرده یه مطرب کم خدا از سر تقصیراتش بگزره پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۴:۵۸ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶
حرف دهنتو بفهم.تو ک آدمی بسه واسه همه.خدا ی عقل درست و حسابی بهت بده ایشالا مرتضی زنده هم که بود همــــــــــــــه دوسش داشتن این بی انصافیه که بگیم چون از دنیا رفته همه دوسش دارن.................تا ابد عاشقشیم......................یه غروب یخی یه ستاره ی سرد .
یه شب از همه چی به خدا گله کرد .
یه دفه به خودش همه چیرو سپرد .
دیگه گریه نکرد فقط حوصله کرد
خداحافظ رفیـــــــــــــــــــــــــــــق
جناب اقای میثم اصلا واژه مؤدبانه ای بکار نبردید. مرتضای عزیز بنده خدا بودند، هنرمند بودند و مورد ازمایش الهی قرار گرفتند و خدا را شکر سر بلند شدند. ایرانی بود.شیعه بود. مسلمان بود . انسان بود و برای همه عزیز بود. روحش شاد و از خدا می خواهیم به خانواده محترمشان صبر عظیم عنایت فرماید
مرتضی جان ، رفتنت خیلی زود بود ...روحت شاد و خداوند بیامرزتت. همیشه در دل ما زنده ای .
و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر
نیست
مرگ وارونه یک زنجره نیست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و
هوای خوش اندیشه نشیمن دارد
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید
مرگ با
خوشه انگور می آید به دهان
مرگ در حنجره سرخ – گلو می خواند
مرگ مسئول قشنگی
پر شاپرک است
مرگ گاهی ریحان می چیند
مرگ گاهی ودکا می نوشد
گاه در سایه
نشسته است به ما می نگرد
و همه می دانیم
ریه های لذت ، پر اکسیژن مرگ است