اکاهی دادن به فرزندان، اعتماد انان را داشتن، مراقبت از رفت و امد ها و دقت در رفتار هایشان که اکر غیر عادی بود ،متوجه شوند، نترسیدن فرزندان از پدر،مادر،برادر، و اموزش و اگاهی دادن دختران و پسران دانش اموز از خطر هایی که در کمین انان است،به وسیله ی اموزگاران و مشاوران همراه با مستندات که برای انان باور پذیر باشد.
اینکه خیلیها میگن باید به جوونها اطلاع و آگاهی داد و آموزش و فرهنگ سازی لازمه ، بباید بگم که یه سری از جوونها اصلا حرف پدر و مادرشون براشون اهمیتی نداره. کاملا خودسر هستن و حتی بعضیی وقتها لجاجت و سرکشی براشون افتخاره. یعنی دنبال دردسرهای خود ساخته می گردن. آقا اینو چیکار باید کرد؟ اگه کسی می دونه بگه.