بنام خدا
من نمیدونم در چنین مواقعی باید چگونه واکنش نشون داد اما با توجه به گذشت 24 ساعت از بازی و کم رنگ شدن احساسات و جریحه غرور فردی از بابت باخت تیم ملی و برگشت آرامش دهنی لازم میشه بازی را بطور کاملا فنی تحلیل کرد واقعیتش اینه که امروزه کسب موفقیت در زمینه ورزش قهرمانی در سطح بین الملل بر میگرده به داشتن استتراتژی های مناسب هر سطح و هر مرحله. در والیبال امروزی سه مکتب بازی وجود داره که شامل سرعتی، قدرتی و تلفیقی است . شرق در مکتب سرعتی سالها داعیه دار بوده و هنوز هم هست و غرب و بلوک شرق اروپا در مکتب قدرتی و کاتسیک اون ید طولایی دارند . با مرور تاریخی در می یابیم که از دهه های 60 و 70 به بعد اوج پیروی از این مکاتب بازی رقم خورده هر چند با توجه به بهبود شرایط فیزیکی کشورها سهولت بیشتری در انتخاب این سبکها پیدا کردند . آنچه که واضحه اینه که حتی کشورهای صاحب والیبال هم دریافتند که پیروی از یک سبک خاص جوابگو نیست و هر بازی شرایط خاص خودش را داره پس بر اساس سبک اقتضایی باید یکی از این سبکها را به فراخور انتخاب و پیاده کرد (حتی در هر بازی و ست!). علی رغم همه احترامی که برای بازی بچه ها و مربی جوانش قایل هستم اما معتقدم تیم ملی ما فاقد استرتژی لازم برای رویارویی با هر حریف خاص هست گذشته از این که تنی چند از بچه های عزیز تیم ملی اشکالاتی در رفتار تکنیکی و فنی دارند مثلا آقای ... و ... در گامهایشان دارای نواقصی هستند که با مرارت و تمرین قابل حله . یا مثلاً فرهاد قائمی عزیز که به جرات میتونم بگم به لحاظ چپ دست بودن برای هر تیمی در دنیا غنیمته و شاید بشه گفت جز بهترین سرویس پرشی زنان دنیاست اگر بر روی توان جسمی و ورزیدگی عضلانیش کمی کار بشه رعب آورترین سرویس زن دنیا خواهد شد. در خصوص بازی هم باید گفت بنده با حرف سید محمد موسوی در خصوص سختی باری ما با تیمهای بلند قد کاملا موافقم (چه بسا خودم هم معتقدم برای داشتن یری توی سرهای والیبال دنیا نیاز دارم دفاع وسطهای بلند قد تری داشته باشیم) اما مربی تیم و پاسور تیم که مربی داخل زمین هم هست وظیفه چینش و انتخاب استراتژی مناسب هر بازی، گیم یا حتی رالی را دارند مضافا اینکه ما باید بازی خوانی و شناخت کامل نقاط ضعف و قوت بازیکنان حریف را هم مد نظر داشته باشیم که به نظر میرسه بدلیل فقدان آن و یکنواختی بازی در حال حاضر دستمون را برای همه رقبا رو کرده. بهر حال صحبت فنی زیاده اما ما یک بازی دیگه داریم اونم با تیمیه که با تمام وجود بازی میکنه بعد از چند سال حاشیه نشینی فرنسه اومده که تیمی قابل احترام باشه و تاریخچه اون هم نشون میده هر از گاهی یقه گیریهای زیادی کرده. بعنوان یک پیشنهاد (البته نه به کادر فنی) از طرف کسی که بازیها را گذشته از لدتش برای تجزیه و تحلیل فنی و درس گرفتن از اون نگاه میکنه ، معتقدم فرانسه تیمیه که ته آنتن خوبی نداره و بهترین حالت ، باز کردن بازی به دو سوی آنتن و استفاده ار فضای فرا دفاع به سمت آنتن هستش . همچنین با توجه به ضعف لیبروی فرانسه سرویسهای اصطلاحا موشکی که حتی ممکنه در اوت فرود بیان بهترین استراتژی خواهد بود برای نقطه ضعف دریافتش و کلام آخر تیمی پر استرس هستش که وضعیت روحی جالبی نداره که میشه استفاده کرد البته روش خوبی شاید نباشه اما زمین زمین جنگ و بازی هستش پس نباید ترسید. امید اینکه تیم ملی شایسته کشورم این بازی را هم ببرد . امیدوارم
خیلی بیخیال بازی میکردن. بعد از باخت آمریکا مقابل لهستان و سعود ایران... وقتی بجه های توی رخت کن گریه کردن من با خودم گفتم بازی بعدی رو خواهیم باخت چرا که والیبالیستامون از نظر خودشون به اوج رسیدن و نهایت انتظارسون برآورده شده که دارن از شوق گریه میکنن!!! پس ازین پس نهایت تلاششون رو بکار نخواهند گرفت که دقیقا هم همینطور شد