دست مریزاد. مورد سئوال شما من هستم. پدری با سه فرزند. 8 صبح تا 7 شب سر کار هستم. اگر ماهی 180 ساعت پر کنم می شود یک و دویست. با یارانه و ... هم یک و پانصد. ماهی 450 اجاره می دهم(بیست میلیون پیش) . دیگه کم آوردم
من ماهی حدود دو ملیون دریافتی دارم.خانه و ماشین هم دارم.خانواده ما هم چهار نفری است البته از درآمد باید حدود800 تومن بابت اقساط بدهم و یک میلیون و دویست هزارتومان برای ما می ماند که خدا رو شاهد می گیرم با حداقل هایی کمتر از این گزارش، باز هم از نیمه های ماه مشکل داریم و الان که 12 شهریور است کفگیر به ته دیگ خورده. باور کنید به خاطر پول بنزین از خودرو هم زیاد استفاده نمی کنم.
حالا شما فکر کن بنده تو تهران با مدرک فوق لیسانس و 11 سال تجربه اونم تو رشته مهندسی عمران(مهندسی محیط زیست) تو یه موسسه تحقیقاتی! دولتی با ماهی 1.700.000 تومان چجوری میتونم زندگی کنم. البته شاید حقوقم از برخی بیشتر باشه. ولی واقعا تو تهران با این مدرک و تجربه و جایگاه، این حقوق مسخره نیست؟!! جالبش اینه که 200 ساعت تو سیستم دولتی کار میکنی و اینه حقوقت ... بعد 50 ساعت میری بیرون کار میکنی 5 میلیون میگیری ... شما جای بنده ... انگیزه ای میمونه برات تو این سیستم انرژی بذاری؟!! شاید بگید چرا نمیری بیرون ... اگه واقعیتش رو بخواید اولا دارم فکر میکنم برم بیرون که بازم واسه سیستم دولتی خسارته ... الانم جزء 5 درصد مفید این سیستم هستم که اگه ول کنم همین چهار تا کار هم که داره انجام میشه، میخوابه!(البته اگه نگید داره از خودش تعریف میکنه) دوما، با رفتن چهار تا آدمی که سرشون به تنشون میارزه مشکل حل میشه... نه واقعا حل میشه ... اگه ما کار بلد نیستیم چرا سیستمهای خارجی از همین تخصصمون دارن بهترین استفده رو میکنن و خوب هم پول میدن... پس آدم الافی نیستیم ... ولی اینجوری با این حقوق ها هم درست نیمشه .... تهش میشه یه دور باطل بی انگیزگی و کم کاری و بی پولی و افت سازمانی .... ولی واقعا چکار میشه کرد؟!!!!