ضایعه اسف بارودرعین حال اجتناب ناپذیری بوده به خانواده وسایربازماندگان این گوهرفرهنگمان وهمچنین سایرمردم ایران تسلیت عرض میشود خداوند اورا رحمت کند که انسانی نیک و با فرهنگ و پر تلاش در فرهنگ و ادبیات ایران بود 
شعري از نيماي غزل ايران مرحومه سيمين بهبهاني در وصف جانبازان دلاور ايران زمينبراي شادي روحش فاتحه
شلوار تاخورده دارد مردي که يک پا ندارد
خشم است و آتش نگاهش يعني:تماشا ندارد!
رخساره مي تابم از او اما به چشمم نشسته
بس نوجوان است و شايد از بيست بالا ندارد
تق تق کنان چوبدستش روي زمين مي نهد مهر
با آن که ثبت حضورش حاجت به امضا ندارد
لبخند مهرم به چشمش خاري شد و دشنه اي شد:
اين خويگر با درشتي نرمي تمنا ندارد
بر چهره سرد و خشکش پيدا خطوط ملال است:
گويا که با کاهش تن جاني شکيبا ندارد
گويم که با مهرباني خواهم شکيبايي از او
پندش دهم مادرانه گيرم که پروا ندارد
رو مي کند سوي او باز تا گفت و گويي کنم ساز
رفته ست و خالي ست جايش مردي که يک پا ندارد
زنی را می شناسم من که شعرش بوی غم دارد ولی می خندد و گویدکه دنیا پیچ و خم داردیادشان همیشه در قلب تمام زنان رنجدیده ایرانی زنده و پاینده است.
حیف و صد حیف