یا حسین.........

خدا به خانواده این عزیزان صبر بده. خیلی ناراحت کننده بود. به خصوص تصویر کودک از دست رفته

آیا عکس اول عکس یک کودک ایرانی است ؟

من یک مهندس ایرواسپیس هستم .

برادر من یک مهندس مکانیک است .

امسال از 280 نفر ورودی های دانشگاه های ما در رشته های من و برادرم بیش از 170 نفر که عمدتا جز 100 نفر اول بودن رفتن یا درگیر مقدمات گودبای پارتی هستن و بعبارتی دارن میرن . آماری که من درآوردم از 173 نفر 134 نفر آمریکا پذیرش گرفتن ؛ 22 نفر کانادا و 17 نفر هم سایر کشورها . برادرم هم 20 روز دیگه بلیط ترکیه و از اونجا کانادا رو داره . من هم مشکل سربازی دارم وگرنه تا الان رفته بودم . زندگی امن ، بدون دقدقه ، بدون استرس ، زندگی زیبا ، زندگی که توش زن و بچت مجبور نیستن هزینه ای رو پرداخت کنن که راضی نیستن . واقعا مگه من به عنوان یه جوون که با زحمت داره زندگیش رو می سازه از زندگی چی می خوام ، باور کنید من بجز اینا هیچی نمی خوام . نه تنها من بلکه با جرات می تونم بگم از این 280 نفر بیش از 270 نفرشون همین نظر رو دارن . ماها هممون ایرانی هستیم . جمله چو ایران مباشد تن من مباد رو قلب هممون حک شده . ما ایرانییم نه آمریکایی و نه کانادایی ، ایرانی ، ایرانی ، ایرانی .

فضای ناسالم اقتصادی ، عدم امید به آینده ، بیکاری ، فقر فرهنگی ، عدم صداقت و روراستی با مردم ، باند بازی و پارتی بازی ، رواج پیدا کردن و جا افتادن این طرز فکر که من نجات پیدا کنم و دیگران اصلا مهم نیستن ، سیاسی کاری های تهوع آور .....اگر یه نگاهی به اطرافمون بندازیم می بینیم که واقعا اینا واقعیت های روز جامعه ماست . حالا شما خودت رو بذار جای من ، کدوم راه رو انتخاب می کنی ؟ رفتن یا موندن ؟

من آدم خشکی ام ، به این راحتیا احساساتی نمی شم ، باور کنید که الان صورتم خیسه اینقدر گریه کردم . این دبی بهترین خط هوایی دنیا رو داره طوریکه بهترین ، امن ترین و پیشرفته ترین هواپیماهای دنیا تو این خط به کارگرفته می شن . لیاقت یک ایرانی این نیست که پیکر سوخته و پرپر فرزندشو از لابه لای لاشه ی این هواپیمای بومی به این وضعیت در بیاره . ببخشید که سرتون رو درد آوردم ، سر درددلم باز شد . خیلی دوست داشتم آخرش یه راهکاری که به ذهنم میرسه رو هم بیان کنم ولی متاسفانه راهکاری رو متصور نیستم . تنها دریچه ای که می تونه به نظر من تو این فضای نا امیدی نوری از امید رو در جامعه و بین مردم ایجاد کنه ظهور و پرورش شخصیت هایی مثل شهید بزرگ مهندس تهرانی مقدم تو عرصه های مختلف هست و اونم مگه چند نفر هستن که شخصیت قوی ایشون رو داشته باشن . خیلی به این موضوع فکر میکنم که قید همه چی رو بزنم و با الگو برداری از شخصیت ایشون محکم و استوار وایسم و به مملکتم خدمت کنم ولی راستش می ترسم کم بیارم . اگر برم یا بمونم این تصویررو هیچ وقت از گالری ذهنم پاک نمی کنم .