حکایتی ز دهانت به گوش جان آمد +++ دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم

كارمديري بسيار عالي بود بهتراست ازوي قدرداني شود

مهرن مديري سال‌ها از زمان حال جلوتر است و آنچه مسلم است مطالعات ايشان در مورد ادبيات نمايشي ظنز در دنيازياد بوده و همراه با خلاقيت ايشان و شناخت دقيق از جامعه به توليد برنامه هاي تلويزيوني منحصر به فرد مي انجامد.از ايشان بسيار متشكريم

در انتقاد از جامعه موفق بود ولی در خنداندن مردم متاسفانه اصلا خوب نبود

یکبار دیگر آقای مدیری ثابت کرد که او با همه فرق میکند.

با تشکر از شما مسئولین محترم سایت تابناک! پیشنهاد می کنم نظرات بینندگان را شماره گذاری بفرمایید با تشکر

نقد بجایی بود ولی یک نکته فراموش شد و اون اینکه بی هویتی و از خود بیگانگی آدمهارو نشون میده،مثلا وقتی مسعود شصت چی خودش رو جای خلبلن جا میزنه جایی نامزد سابقش رو میکشونه به اتاقی و بهش میگه(دیدی به کجا رسیدم،الان خلبان هواپیما هستم.بعد ما شاهدیم در پاسگاه پلیس وقتی از فلامک جنیدی سئوال میکنن آیا شصت چی دنبال خرابکاریه فلامک جنیدی جمله تکان دهنده ای میده(اون اصلا همچین آدمی نیست،فقط میخواد به همه نشون بده که اون هم آدم مهمیه و بی عرضه نیست) یا یک همچین دیالوگی،چون بنده همون سال پخش نگاه کردم دقیقا کلماتش یادم نیست.بخش دوم عدم خود باوری شصت چی هست.توجه کردین ما ایرانیها(از اینکه کلمه ایران رو میارم عارم میشه) میخوایم مثلا بگیم (من پول ندارم) بجاش میگیم( ما پول نداریم) این نشون دهنده بی هویتی مطلق جامعه این سرزمینه،بگذریم.سریال چند سکانس درخشان هم داره مثل وقتی شصت چی رو وادار میکنن توی مراسم عروسی دفاعیاتشو تو دادگاه برای همه بگه و مردم رو(سرگرم کنه)شگفتا که هر بار با خنده و تشویق مردم روبرو میشه،گویی همین دلالت داره برای خلافهای شصت چی قربانی و آیا این تشویق برای خلاف دوباره نیست.سکانس دوم که بسیار تاثیر گذاره سکانس عروسی نامزد سابق با مردی دیگه،مسعود داره مردم روسرگرم میکنه و تلاقی این دو نفر چقدر غم انگیزه وقتی مسعود و جنیدی با هم روبرو میشن
ببخشین خسته تون کردم.این سریال شاهکاره تمام عیاره.مثل فیلمای چارلی کافمن که (آنومالیزا و جان مالکوویچ بودن رو ساخت