يك زنگ خطر براي واليبال هستش. ايران در اين بازيها محصوصا در بازي مقابل برزيل و ايتاليا اصلا بازي خوبي از هودش ارائه نداد. مشخص بود كه موقع حمله كردن PLAN هاي زيادي براي حمله كردن نداشتيم. بار عمده حمله هاي ما بدوش غفور بود و مدافعان تيم هاي مقابل بسادگي دفاعش مي كردند. از همه مهمتر اينكه بدنها اين بچه ها اصلا براي چنين تورنمنت هاي سنگيني ساخته نشده بود ديديد مه مقابل برزيل و نيمه نهايي و ايتاليا در برده بندي بسيار متزيلزل ظاهر شديم. فكر ميكنم بايد برنامه اي براي تيم ملي چيد كه اولا بازيكنان انگيزه بيشتري داشته باشند و شركت در اين ترنمنتهاي فشرده به اين شكل اونها رو خسته و بي انگيزه نكنه. اميدوارم اين تيم واليبال براي سال هاي سال براي كشورمان شادي و قهرماني بياره اما با بازيهاي اخير تيم ملي نويد خوبي نمياد و ما اصلا با فكر و زيبا و باانگيزه بازي نميكنيم. كاري بكنيم كه واليبال ايران يك ستاره موقتي نباشه و هميشه در ايسمان بدرخشه
پاسخ ها
محمد
||
۱۵:۵۰ - ۱۳۹۳/۰۴/۳۰
قربونت داداش..ما قبل از برنامه برای تیم ملی باید یه کلاس تقویتی برای شما بذاریم...خیلی غلط املایی داری...