استاد كه بي خبر و در سكوت و انزوا رفت، جاش سبز، تورو خدا ساير اساتيد و دريابيد

فوت هر انسان امری طبیعی است و این قدر ناراحتی ندارد.

"دردانه موسیقی ایران زمین زنده است"

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند...دریغ...دریغ...دریغ

باز در پاییز سرد هنر ایران زمین برگی دیگر از درخت موسیقی به تاراج باد خزان رفت...
استاد عزیزم روحت شاد و یادت گرامی

این چه داغیست
که هر بار
بهار
با عزای
دل ما می اید

روحش شاد ،یادش گرامی ،اثارش جاودان باد.

استاد سایه در مورد استاد لطفی:
پیش ساز تو من از سحر سخن دم نزنم* که زبانی چو بیان تو ندارد سخنم
ره مگردان و نگه دار همین پرده ی راست* تا من از راز سپهرت گرهی باز کنم
صبر کن ای دل غمدیده که چون پیر حزین* عاقبت مژده ی نصرت رسد از پیرهنم
و...
و...
و...
بی تو آری غزل «سایه» ندارد «لطفی»* باز راهی بزن ای دوست که آهی بزنم
خدایش رحمت کند!

چرا این روزها همه ی بزرگان اهل فرهنگ و هنر و ادب و علوم اجتماعی و انسانی یکی یکی دارند از جمع ما می روند؟!... چاره ای نیست... رفتن جزء ذات این دنیاست. ولی آخه چرا جانشین درست و حسابی نگذاشتن توی نسل ما؟

باورم نشد........ به یاد گریه بید .... به یاد روزی که آمدی و در دانشگاه هنر برای دانشجوهای دانشگاه هنر تهران کنسرت دادی و ازدحام سالن آمفی تاتر دانشگاه در اون روز هیچ وقت یادم نمیره... بعد از کنسرت خودمو بت رسوندم تا هم از نزدیک ببینمت و هم در خصوص کلاس آواز صحبت کنم... راهنماییم کردی ... ازت ممنونم... و روحت شاد ... با گریه بیدت چه روز و شبها زندگی کردم...

ايا بعد از استاد بنان ها همايون خرم ها استاد شهنازها و اخيرا استاد لطفي جايگزيني پيدا خواهد شد متاسفانه خي خدايش بيامرزد