دل خوش سیری چند؟!!!

طرف می شناسم خودش و خانمش معلمه، یک خونه و یک مغازه داده اجاره و خودشم مغازه داره و وسایل می فروشه. هنگام ثبت نام یارانه درامد رو زده بین 600 هزار تا یک میلیون تومان!!؟؟

مردم به نظر مراجع بی توجه نیستند به مسئولین بی اعتمادند

ایا کسانی که نیازی به یارانه ندارند نیازمندان را در کوچه و خیابان نمیبینند؟ نیازی به تایید مراجع نبود ،مراجعه به وجدان نیاز بود.

خود دولت وقتی میبینه کاری اشتباهه رو ادامه نده. باید الان هم به وعده ی خودش که جریمه پولدارای یارانه بگیره و ثبت نام هم کردن عمل کنه. البته جریمه ی 3برابر یارانه هم برای پولدار چیزی نیست باید 30 برابر میگفت

من دیگه حرفی ندارم!

شاید اون اعتماد که باید باشه ین مردم و مسئولین کم شده دیگه

بعضی از مدعیان احکام اسلامی وروزنامه نگاران برای نظر مراجع اسلام ودین ارزشی قائل نشدند

نگاه ما اشتباه است نمی توان از مردم خواهش کرد که به نفع اجتماع کاری انجام دهند و به اعتقادات آنها دل بست. چرا که در بحث انتفاع و دنیا دوستی غرایز و دنباله روی حرف اول را می زند و اکثریت جامعه اعتقادشان برای مواقعی است که همه چیز خوب پیش می رود و همه در موارد سخت آزمون ایمان به یک اندازه مومن و قوی نیستند. به عبارت بهتر مردم در چنین مواقعی آنچه طبیعت شان است و از وجهه انسانی آنها و نه فرشته خویی آنهاست پیروی می کنند. انتظار حکومت به عنوان متولی پشتیبانی منافع جامعه از مردم انتظار خوشبینانه و در پیش گرفتن ساده ترین راه برای حل مسئله است و هر راه ساده لزوما بهترین راه نیست.
دولت بایستی نقش طبیبانه اش پررنگ باشد و با تدابیر قانونی رفتار و فرهنگ غلط جامعه را جراحی کند و افراد را به در نظر گرفتن منافع جامعه وادار کند و آنها را به هنجار و رفتار فراگیر تبدیل کند و سایه سنگین و پرنفوذ قانون را در مواقع تمرد بر سر خود حس کند و تسلیم رفتار قانونی شود.
مردم را به این رفتارشان می شود شماتت کرد اما چیزی عوض نخواهد شد همچنان که تا حالا با تمام توانی که حکومت در برنامه ها رسانه ای و ارگانی و سازمانی و تمامی تریبون ها بر نحریک عرق مذهبی مردم گذاشته است تغییر محسوسی در فرهنگ مردم رخ نداده و چه بسا در خیلی موارد به دلیل نادرست بودن روشها نتیجه عکس هم داده است.
نمی شود از مردم عادی انتظار رفتار عمار گونه و ابوذر گونه داشت. در شرایط ماراتنی خیلی ها نفس کم می آورند و فقط عده کم تحمل می کنند و اکثریت باز می مانند.
پس بایستی فرصت و توان همراهی جامعه را در افرا ایجاد کرد و مجال خیانت وخودمحوری و تمام خواهی را از آنها گرفت. مسلم است که این کار همزمان با زور قانون و اقناع فکری آنها نسبت به درک الویت منافع جامعه امکانپذیر خواهد بودو نه با خواهش از افراد برای خوب بودن و چشم دوختن به اینکه همه زیر سنگ شرایط سخت زندگی و امرار معاش احد احد و صمد صمد بگویند!

من يه جايي خوندم حضرت علي وقتي پول بيت المال را تقسيم كردند به همه مردم سه درهم رسيد هم به فقرا هم به ثروتمندان . فقرا خوشحال بودند كه قبل از اين سهمي نداشتند امروز سهمي برايشان در نظر گرفته شده بود اما ثروتمندان ناراحت بودن كه قبلا سهم بيشتري مي بردند اما اكنون سهم برابر ميگيرند.