بر این غم اگر خون بگرییم رواست:
نادره مردی بود بی همتا ، قلمی داشت روان وجاری به زلالی و طراوت آب کاریزهای کویر ، نقره گونی مهتاب کویر وپر صلابت هم چون سختی های کویر . تاریخ را خیلی نرم و لطیف برایت هجا می کرد ودست خواننده وا گویه هایش را از ظلم وجهل و استعمار و استحمار وغارتی که بر مردمان و فرهنگ گرانسنگ این ملت رفته بود گرفته، پا به پای خود تا ژرفا وعمق تاریخ صادقانه و عاشقانه می برد .
در سالی که به گفته رهبر معظم انقلاب سال اقتصاد و فرهنگ لقب گرفت این ضایعه فرهنگی سلمه ای بود که لا یسدها شیء
روح بزرگش در جوار رحمت واسعه حق ،بهاری وشکوفه باران باد
ای فرزند من حمید دلبند/ای آیت رحمت خداوند .ما پند پدر نمی شنیدیم/ ناچار سزای خویش دیدیم. تو پند مرا به هوش بنیوش/ هم تا ابدش نکن فراموش. روح پر فتوح استاد مایه فخر ایران و خصوصا پاریز شاد
دزسال1356-57بودکه توسط یکی از دوستان بانوشته های ایشان اشنا شدم بسیاربا ذوق ولطیف می نگاشت انگاردرهمان نوشته ها قدم میزنی وبانویسنده همراهی یادو خاطره اش همیشه مستدام
خدا ایشون رو بیامرزه،شیوایی و جذابیت نثر ایشون به حدی بود که وقتی حماسه کویر رو میخوندی گذر زمان یادت میرفت!من میخواستم امسال واسه دفعه دوم این کتاب رو بخونم که مصادف شد با رحلت ایشون