رضا سلگی
| 
۰۸:۵۱ - ۱۳۹۲/۱۰/۳۰
پاسخ
معلم عزیز، دستت را می بوسم و به نشانه احترام، تمام قد در برابر ارزش والای شما سر تعظیم فرود می آورم. زنده باد معلمزنده باد اخلاق
واقعا اشک در چشمانم حلقه زد وقتی دیدم هنوز اخلاق زنده است. هنوز هم شعله های نور و ایمان زنده است.
سرافاراز باشی آقای محمدیان معلم فداکار و با گذشت
من این مصاحبه را خواندم واشک ریختم چقدر در این مملکت ادمهای خوب تنها وناشناخته هستند از این که بعد از مدتها یکی ازاین خوب های خوب دیده شده خوشحالم متاسفانه اکثر اوقات رسانه ها با اب وتاب در باره بدها وبدیها قلم فرسایی م کنند پیگیر خبر می شوند وحتی تولید خبر می کنند وتصور می کنند به رسالت خبری خود عمل کرده اند در حالی که به ترویج بدی کمک می کنند امیدوارم بعد از این بیشتر شاهد گسترش خبرهای مردم خوب باشیم او با این کار به دانش آموزان و معلمین درس فداکاری و عشق و ایثار آموخت.آفرین بر او
جناب آقای محمدیان گرامی،این احساست نشون میده خیلی مردی. خوشا به غیرتت