علي
| 
۱۶:۲۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۳۰
پاسخ
سه سال تو دانشكده نفت آبادان با هم همدوره بوديم. بچه شيريني بود و خيلي با محبت. لباس پوشيدنش هم رنگي از شرايط همان زمان را داشت و هيچ هم اشكالي نداشت. گاهي وقتا خيلي دلم براش تنگ ميشه. افسوس. روحش شاد. دایی ما هم که شهید شد اهل ریش گذاشتن و ریا و یقه ...نبود جوونی بود مثل اکثر جوونای اونموقع نه چپیه داشت و... بازی در بیاره و ریا و... هم نبود پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۸:۲۹ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۱
خدا دایی شما و همه شهدا رو بیامرزد.مقام شهید بزرگتر از این حرف هاست که راجع به ریش و یقه اش صحبت کنیم. او جانش را مخلصانه داده است و مقامش را فقط خدا می داند.
البته ما در ادامه راه این عزیزان نباید فقط به ریش داشتن یا نداشتنش فکر کنیم بلکه به هدف والای او توجه کنیم.
البته رعایت ظاهر شرعی هم خوب است.
هامون
| | ۱۴:۰۱ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۱
ببخشيد ناشناس كي ميتونه ظاهر شرعي رو تشخيص بده ؟... پس باطن چي ؟ !!! تا كي ظاهربيني !!!!!!!!! سعید از مشهد
| | ۰۶:۲۱ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۲
عزیز دایی ! صرف ریش گذاشتن و یقه بستن ریا کاری نیست اخه باید همیشه دنبال کارهای باشیم که برای مملکت ومردم هزینه بر باشه وبرای مجریانش نان وآب متاسفانه الان اینجوری شده که هر کس شهید شده باید کسی معرفی بشه که نمازشب می خوند و نمی دونم زندگیش فقط ملکوتی بود نه آقا جان همین مردم عادی بی ادعا تو کوچه خیابون رفتند و مللکت رو نگر داشتند... اره، اين درسته،اق توى اين كشور همه نماز شب خون نبودند،يكى مثل من وبرادرم اول جنگ براى انقلاب وايران رفتيم جبهه،برادرم با شهيد چمران در سوسنگرد ٦ ماه جنگيد،وانجا هم شهيد شد،جين پوش هم بود،امام دوست هم بود،الان اسمش تو هيج پس كوچه هم نيست...