من بارها شده گشنه شب سر به بالین گذاشتم (حالا از تنبلی یا خستگی و ...)، اما نشده دستشویی نرفته سر به بالین بذارم=>
نتیجه اینکه دستشویی از نون شب هم واجب تره!

توالت های بین راهی که جای خود را دارد. در تهران، پایتخت کشور بسیاری از گذرگاه های عمومی را می توان دید که آثار ادرار و ... رهگذران در آن مشهود است.

در خارج از ایران دستشویی تمیزترین و معطر ترین جای آن مکان است. این فرهنگ غلط که بعضی ها فکر میکنند دستشویی است دیگر طبیعتش باید کثیف باشد، باعث شده آبروی ما در دنیا برود.
همچنین عدم وجود دستمال کاغذی که اول با آن کثیفی را پاک کرد و بعد با آب طهارت گرفت باعث شده که در خیلی از سفرنامه ها بنویسند که ایرانی ها مدفوع خود را با دست پاک میکنند و باعث تبلیغ منفی شده است.

متاسفانه ایرانیها دچار ضعف فرهنگی در زمینه رعایت اصول بهداشتی در دستشویی های عمومی هستن که باید وزارت بهداشت و رسانه ها در این زمینه اقدامات جدی را شروع کنند. این مشکل حتی در شرکت ما هم که همه افراد تحصیل کرده هستن مشاهد می شه!
البته استانداردهای پایین دستشویی ها و کیفیت پایین لوازم آنها در ایران هم نباید فراموش شه!
والا من تو ایران جرآت استفاده از دستشویی های عمومی رو ندارم درحالیکه در خارج از ایران آدم وارد دسشویی میشه فکر میکنه دستشویی خونه خودشه!

خدا خیرت بده با این خبری که زدی. من واقعا عذاب می کشم از این مسئله. مخصوصا زمستان که هوا سرد میشه. توی همین تهران جایی برای دستشویی رفتن پیدا نمی کنی. باز حالا اگه یه مسجدی سرویس بهداشتی رو برای اهل محل باز گذاشته باشه خوبه ولی اون هم همیشگی نیست که. من چون کلیه ام حساسه حسابی اذیت می کشم و همیشه گله مندم. خیلی وقتها با خودم می گم اگه پول داشتم سرویس های بهداشتی شخصی در تمام قسمتهای شهر می ساختم با دریافت هزینه خیلی کم از مراجعین حسابی درآمد هم داشتم. اون وقت بود که شهرداری میومد و دست میذاشت روی کار من و حسابی عوارض و مالیات بود که بر سرم نازل می شد چون می دیدند که چقدر درآمد داره این کار.

دقیقا صحیح فرموده اید.وضع فاجعه باراست.حتی درشهرها!وموضوع برای بانوان بدتروسختتروفاجعه بارتراست.ضرورت دارد این مهم بعهده سازمان مشخص ومعینی باشد.چه اشکالی داردبرای این نیاز مهم همه قانونی تصویب شود؟

خدا پدر پمپ بنزینی ها را بیامرزد که در بسیاری موارد جور مسئولان را می کشند. که البته تعداد و ظرفیت آنها هم محدود است.
البته این مساله نیاز به سرمایه گذاری دارد و در بخش تسهیلات به نظر من حتی شاید مهمتر از خیلی طرح های صنعتی و عمرانی و یادواره و میدان و... باشد.

وقتی در کشور انسانیت انسان جدی گرفته نشود وهزینه های صرف شده برای رشد وآموزش ودر مان افراد بدون برنامه وجبری پرداخت شود اتفاقات این چنینی دور از انتظار نیست.بجای جاده ها می توان در اماکن عمومی مثل مراکز اموزشی کلانتری ها شورای حل اختلاف ودادگستری ها و.... را به عنوان جامعه اماری انتخاب کرد تا ببینی که در این اماکن به نیاز ضروری واولیه مراجعه کنندگان در این زمینه چقدر توجه شده است تا پی به آمار مشکلات جاده ها ببری.

سرويس دست شوي مساجد هم بهداشتي نيست

سلام
اروپاییها در هر پروژه ابتدا توالتهایی را نصب می کنند تا کارکنان پروژه مشکل نداشتته باشند
حتی اگر یه مسابقه مثلا ماراتن در خیابان ها قرار است برگزار شود از روز قبل ماموران شهرداری توالتهای موقت (آخرین بار که در شهر کلن آلمان بودم در سه نقطه و هر نقطه حدود 60 توالت موقت) نصب می کنند.
چین از زمان برگزاری المپیک که سعی کرد ادب و فرهنگ خاص آنرا داشته باشد توالتهای بین راهی مجهز در اتوبانها پیش بینی کرد.
و اما در ایران اسلامی چه بسیار که اتفاق می افتد در شهرها کنار بته ها و در جاده های بین راهی کنار جاده، مردم مجبور به تخلیه هستند.
هنوز متوجه نشده ایم که نام قدیم این محلها مستراح بود یعنی جای راحت شدن.
ولی ما همیشه مرددمان را ناراحت رها می کنیم. اصطلاح دست پاچگی هم در زمان قدیم بر همین موضوع بود.
یادمان باشد مسیر توسعه از مستراح می گذرد. آدم دستپاچه نمی تواندد بهره وری کامل داشته باشد..