به نظر من جامعه ما متاسفانه داره روبه قهقراو افسارگسیختگی میره و چون در حال حاضر به هزاران دلیل پسرها نمیتوانند برای خود همسر اختیار کنند و به خاطر اینکه نیاز های جنسی خودشان را برطرف نمایند ‌رجوع به دوست یابی های خیابانی و یا اینترنتی که عمده آنها را در شبکه های مجازی می‌توان یافت می‌کنندواز طرف دیگر خانواده ها به خاطر نبود پول و نداشتن رفاه جزیی ،مرد خانواده مجبور به سخت کار کردن از صبح تا بوق سگ می‌شود و وقتی از سرکار برمیگردد با اون قیافه خسته و فکر فردا که چه میشود دیگر توانی برای خوش وبش کردن با زن و بچه را ندارد و زنی که از صبح توی خونه به امید اینکه شب شوهرش به خانه میآید ومیتواند ساعتی با او به برطرف کردن نیازهای عاطفی و ...بپردازد، وقتی آن جسم خسته و بی روح همسرش را میبیندنا امید میشود و کم کم به فکر تخلیه نیاز هایش در جایی به جز خانه و با کسی به جز همسر قانونی وخسته از کار همیشگی میشود (وبه خاطر اینکه عقاید دینی و مذهبی ما در جامعه دچار سستی و کرختی گردیده که آن هم به دلیل نبود رفاه اچتماعی و فقر حداکثری جامعه ما میباشد )زن خانواده دچار لغزش میشود و بعد از مدتی وقتی میبیند بدون شوهرش راحت تر است فیلش یاد هندوستان واقدام برای طلاق میکند اما فکر این را نمیکنند که این لذت های نفسانی زود گذر است بعد از مدتی میبینند که کانون زندگی را با چه قیمت ناچیزی به حراج داده اند پشیمان میشوند ولی افسوس که پشیمانی دیگر سودی برای آنها ندارد/عزیزان طلاق در جامعه ما ریشه درفقر و بیکاری ‌وعدم فرهنگ زندگی ونداشتن اعتقادات دینی ومذهبی است وفاصله طبقاتی خیلی زیاد مزید علت شده وخدا میداند که خانواده واجتماع ما کجا می‌رسد.پس نباید دست روی دست بگذاریم و‌برای نابودی خومان به تماشا بنشینیم بایستی در این زمینه فرهنگ سازی کنیم هرکس هرکاری که از دستش بر می آید انجام دهد ،اگر ما بدانیم که راهی را که میرویم به ناکجا و قهقرا میرسد مسلمأ نخواهیم رفت .من امید دارم که اگر همه دست بدست همدیگر بگذاریم وریشه دینی مذهبی را تقویت کنیم ودر رابطه با خطرات بلای خانمان سوز طلاق فرهنگ سازی کنیم از این بلا هم مثل بلایای دیگر به سلامت خواهیم گذشت.انشاالله