همانطور که برای همه واضح است دیگر در ایران هیچ محیط سالمی برای زیست انسان و غیر انسان باقی نمانده است . متاسفانه تاکنون کمترین توجهی به این مساله حیاتی نشده است و نخواهد شد

خشک شدن تالاب هامون و توفان های شن که در اثر خشکسالی در سیستان باعث دفن شدن تعداد زیادی روستا و منزل مسکونی زیر شن های روان شده است و مردم منطقه را مجبور به کوچ اجباری کرده است و مرزهای شرقی خالی شده است و باعث نا امنی در منطقه شده است.

در مورد کدوم مشکل میخواهید توضیخ بدیم؟
کمبود آب، آلودگی هوا، خشکسالی، تخریب جنگل ها و مراتع، شکار بی رویه، آلودگی منابع آب و خاک، اتوموبیل های پرمصرف و بدون کیفیت و ایمنی، پارازیت، جنگل آنتن های موبایل، آلودگی مواد غذایی و . . .

در مورد هرکدوم میشه یک مثنوی نوشت!
تمام اینها از ضعف مدیریت و نبود برنامه ریزی میان مدت و طولانی مدت هست، باید یک تغییر اساسی در رویکرد مسئولین و سازمان های تصمیم گیرنده از دولت و مجلس گرفته تا تک تک افراد جامعه بوجود بیاد.
ما بدون هوا،زمین، آب و خاک نمیتونیم زنده بمونیم.

وقتی تو صدا و سیما و بخش خبری بیست و سی میان نظر رسمی سازمان جهانی بهداشت که خانم ابتکار هم به اون استناد کرده رو به تمسخر میگیرن و این همه اعتراض و تجمع رو در کنار رود کارون به طرح انتقال اون به زاینده رود که قطعا در بدتر شدن شرایط زیست محیطی موثره رو نادیده میگیرن واقعا آدم احساس شرم میکنه
فقط تو همین چند روز کلی مشکلات تنفسی برای مردم اهواز درست شده که دلیلش هم باران اسیدی اعلام شده
البته ما دیگه توقعی از صدا و سیما نداریم و امیدمون به همین سایتها و شبکه های اجتماعی و حتی شبکه های ماهواره ای هست تا بلکه صدامون و این مسئولین بشنون

مساله دریاچه ارومیه و تالاب های کشور نگرانی امروزی و مشکل تاین آب نگرانی همیشگی من بوده.من به شخصه با استفاده از شیرهای مناسب در منزل و توصیه و تاکید مکرر بر اهل خانه در مصرف آب صرفه جویی میکنم. ولی به شخصه معتقدم شاید خوشایند خیلی ها این سخن نباشد ولی افزایش قیمت آب و حامل های انرژی متاسفانه بهترین راه برای کاهش مصرف و مدیرت خود مردم هست

وقتی باغها و زمینهای کشاورزی نابود میشود تا برای تازه به دوران رسیده ها ، برج و ویلا ساخته شود، وقتی برای کوچکترین سفر درون شهری از خودروی شخصی استفاده میشود و سیستم حمل و نقل درون شهری ناقص و ناکارآمد است، وقتی شهرها بدون برنامه صنعتی میشوند و همینطور کارخانه های الوده کننده تاسیس میشود، وقتی اندک درختان داخل شهرها مانند همین درختان خیابان ولیعصر تهران بخاطر ساخت پاساژهای بدقواره و زشت، قطع میشوند وقتی خوده مردم در مسافرت یا در خیابانها به راحتی آشغال به بیرون میاندازند و اگر هم به آنها تذکر دهیم، پرخاش میکنند و ناسزا میگویند و وقتی که در شهر تهران علیرغم بحران کم آبی، دریاچه مصنوعی ساخته میشود و در کنار آن پارکهای آبی در شهری که از کمبود آب رنج میبرد، آنهم با وجود اینهمه بی آبی و هیچ شخصی هم به این اتفاقات اعتراض نمیکند یا چند اعتراض مقطعی صورت میگیرد، معلوم است که همچین بلایی هم باید سرمان بیاید. این تازه اولشه و بدترش هم خواهد رسید. خلایق هرچه لایق

شما این مقاله را بخوانید تمام مشکلات و راهکار های آن توضیح داده شده است
http://abnamanews.com/news/default.aspx?id=P1019

عدم وجود تفکر سیستمی در کشور. به این معتا که سازمان های مختلف هماهنگ نیستند و به قوانین بی توجه

ضعف مدیریت و فرافکنی و حاشیه کاری.
نبود سیستم ارزیابی و استخدام پرسنل و مدیران
رابطه به جای ضابطه

هوای آلوده هر شهر نشان از درون آلوده و افکار آلوده مردم آن شهر داره . اگه مردم درون و افکار خود را پاک کنند هوا هم پاک میشه