من یک پزشک هستم و در سیستم دولتی حدود شش سال است که کار میکنم و کل دریافتی یک ماه من با اضافه کار و ما بقی یک میلیون و سیصد هزار تومان است و چون حق محرومیت از مطب که حدودا صد و شصت هزار تومان است هم در حقوق من گنجانده شده است مطب هم نمی توانم بزنم.اما،این دلیل نمی شه که مسوولیت و وجدان خودم را به پای کم پول گرفتن از سیستم بگذارم.آن انسان که به عنوان بیمار به من مراجعه میکند من را امین خود قرار داده و من باید پاسخگوی این امانت باشم.متاسفانه دیدگاه پزشکان همکار من در خیلی از موارد مادی شده است و ان استادی که باید صبح به صبح بیاید و کار دانشجوی کشیک شب قبلش را ارزیابی و به قول ما پزشکان راند صبحگاهی بگذارد ،کجاست؟چرا فقط رزیدنت و اینترن و نرسینگ بیمارستان را مقصر میدانیم؟خطا و خستگی در هر انسانی وجود دارد اما مهم این است که هر جا که نظارتی نباشد طبیعتا کارایی پایین می آید.اتند یا استاد دارد در قبال هیات علمی بودن و راند و نظارت بر کار دانشجویش حقوق میگیرد هر چقدر هم این مبلغ اندک باشد این استاد پذیرفته و قبول مسوولیت کرده.باید وجدانش و کلاهش را قاضی کند. امان از ضعف مدیریت ؟حرمت انسان و انسان دوستی کجاست؟
بنی آدم اعضای یک پیکرند ....در فرهنگ ما کجا جا دارد؟
اگر این حادثه در یک شهر دور افتاده بوقوع پیوسته بود بیمار چه وضعی داشت؟
من با خواندن این مطالب چیزی جز تاسف خوردن نمی توانم بگویم