من يك سوال برايم مطرح است :اگر درس خواندن نمي تواند حداقل يك زندگي شرافت مندانه را تامين كندكه نمي كند چرا بايد 1200000نفر در كنكور كارشناسي ارشد شركت كنند. براي زندگي كردن بايد راه آنرا انتخاب نمود و قدري هم در اين راه سختي را تحمل كرد
من يک کارخانه دارم که براي حداقل 30نفر بطور مستقيم وشايد 50نفر غير مسقيم شغل ايجاد کرده ام بدون هيچگونه وام وکمک دولتي اما بخاطر عداوت وبي مسوليتي تفاله هاي مديران دوره قبلي در دانشگاه علوم پزشکي الان از زندگي سير شدهام