البته این حق هر انسانی است که زندگی شرافتمندانه داشته باشد و البته حق جوانها بیشتر است چون ابتدای راه زندگی هستند اما روزی که غصه می خوردم چرا کفش ندارم کسی را دیدم که پا نداشت.به دولتمردان خود اطمینان دارم. می خواهم بدانند که تا روزی که در جهت منافع مردم فعالیت می کنند همواره پشتیبانشان خواهیم بود.
من مدیر یک شرکت هستم و تا قبل از این هم کارمند بودم، سعی کردم با کار کردن برای خودم اندکی بیشتر پیشرفت کنم.
اما خبر از حال و روز مدیران نداشتم که چطور آخر ماه رو میرسونن.
الان هم واقعا برای مخارج پسرم که بفرستمش مهدکودک ماندم.
واقعا جای تاسف داره، الان هم که شروع کردین به قطع یارانه ها، مطمئنا تا آخر سال یارانه ها هم از سفره مردم حذف میشه. واقعا جای قدردانی داره!!!
به این آقای ژورنالیست باید گفت فقط از دل خودت خبرداری که در تهران زندگی می کنی وحتماًباخیلی هاسروسرداری یه بچه شهرستانی اونم دختر هزاران مشکل داره که بخواد کار پیدا کنه وبتونه هزینه های خودشو تامین کنه توشهری که هیچ جاشو نمی شناسی
خداوند انفاق را در درجه اول براي خويشاوندان واجب كرده ولي متأسفانه مردم ايران با ضروريات دين آشنا نيستند. ديده ميشود كه وقتي در مسجد براي فقراي مجهول پول جمع ميكنند ميپردازد ولي براي بچه خواهر خودش كه فقير است چيزي نميدهد. يا اين كه مدام حج ميرود و فكر نميكند كه براي ثواب راههاي بهتر نيز هست.