ایران و امریکا از لحلظ ماهیت در تقابل صد در صدی قرار دارند و تنها تغییر لحن های گاه و بی گاه خوراک تبلیغاتی است . امریکا از مواجهه نظامی مستقیم با ایران هراس دارد و شرایط موجود برای چنین جنگی به هیچ عنوان فراهم نیست و انان به دنبال کند کردن مسیر پیشرفت ایرانند تا در بزن گاهی با هزینه کمتر کار ایران را تمام کنند . کسانی که ساده لوحانه خود را گول می زنند و انتظار رابطه برابر با امریکا را دارند بدانند امریکا با بزرگترین متحدان خود در اروپا هم رو بازی نمی کند چه برسد به ایران . متاسفانه قشر پر توان اقتصادی و اقا بالا سر طلب حاضرند منافع کشور ما , حتی استقلال کشورمان را فقط در قبال روی خوش غرب و به قول خودشان ارزش پیدا کردن پاسپورت ایرانی فدا کنند غافل از اینکه عزت تماما از آن خداست و عزت ما در درجه عمل به اسلام عزیز است . پاسخ ها
من
| 
| ۲۲:۲۹ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۷
دوست عزیز در این که عرت از خداست شکی نیست ولی یک لحظه فکر کن ما با امریک جنگیدیم امریکا را محوش کردیم بعدش چی کار کنیم؟؟ همواره ودر همه زمینه ها-حتی غیرسیاسی- تعامل ومذاکره صدالبته بهترازانزوا است. دوست دارین گروه سوم رو بگیم؟ ولی من ییشتر با همون گروه دوم موافقم. هر چند یک کم و کاستی هایی داره. مثلاً باید گفته میشد با مذاکره و بهبود روابط با امریکا اعراب منطقه هم حساب کار میاد دستشون و اونوقت باید ببینیم کیه که جزایر سه گانه میخواد و .... باید برگشت و نگاه کرد . مردم چه می خواستند :استقلال ، آزادی ، جمهوریت +اسلامیت .
سپس مشکلاتی پیش آمد . کسانی که در حل آن ایثار کردند ، فکر کردند صاحب انقلاب هستند . همه چیز رادیکالیزه شد .
همچنین یادمان باشد که مقدس کردن یک بیماری فرهنگی ما ایرانی هاست .
وپرسش من :
مردم گرسنه و مضطرب به چه درد می خورند حتا اگر شما بهترین ها را به آن ها نسبت دهید ؟
خوشم میاد که دست از این بازی سیاسی بی سر و ته بر نمیدارید . بر اساس کدام قدرتی که داریم باید آمریکایی ها از ما حساب ببرند و سر میز مذاکره حرف های ما را گوش بدهند . با همین چند تحریم کشور به مرز ورشکستگی رسیده است . توهم تا کی و تا کجا . کمی هم عاقلانه فکر و صحبت کنید تا به نتیجه برسید . پاسخ ها
عسل
| | ۲۱:۵۶ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۷
جانا سخن از زبان ما میگویی . اینقدر جلوی پای خودمان یا الله گفتیم که دچار این توهم شده ایم که بکی از قدرتهای جهان هستیم . فراموش کرده ایم که یک کشور جهان سومی هستیم که قدرت اقتصادی نیستیم چون صادرات خاصی بجز نفت نداریم و قدرت علمی هم نیستیم چون دانشجوی خارجی در دانشگاه هایمان نداریم حتی قدرت کشاورزی هم نیستیم چون وارد کننده اکثر محصولات کشاورزی استراتژیک مثل گندم و ذرت هستیم . ناشناس
| | ۲۳:۱۴ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۷
خوب اگه اینجور که شما میگید ما هیچی نیستیم، آمریکا چرا دست از سرمون برنمی داره؟ چرا ردیف بودجه خاص واسه خصومت با ما داره؟ چرا اینهمه وقت و انرژی واسه ما گذاشته؟فکر کنم شما هم از اون طرف بوم افتادید!
علیرضا
| 
| ۰۰:۱۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۸
ناشناس عزیز کره شمالی وضعیتش به مراتب از ما بدتر هست . پس چرا آمریکا دست از سرش بر نمیداره . قدرت در داشتن اسلحه نیست عزیزم قدرت در داشتن علم و دانش است . آیا ما داریم ؟ مطمئنا مذاکره هیچ ضرری به مملکت نمیرسونه.ما اگه ازتمام پتانسیلمون استفاده کنیم میتونیم بهترین نتیجه رو بگیریم کی میشه ما بحث این دنیا رو بکنیم و کسی نیاد همه چیزو بسپره به خدا. بابا جان خدا ما رو آفریده و عقل داده که خودمون تصمیم بگیریم چطور زندگی کنیم. عقل هم میگه با دوستان مروت با دشمنان مدارا. البته اگه دشمنی باشه ما در جهان زندگی می کنیم نه در ایران!! در یکی از خیابانهای جهان بدون همکاری سایر ساکنان سایر خیابانها نمی توان زندگی کرد . الکی شعار ندهیم . ما در 100 سال گذشته چه چیزی تولید کرده ایم که در دنیا اینقدر شعار می دهیم . اگر نرم افزارها ، اینترنت ، ... از ما گرفته شود چی داریم . درست است نفت داریم فروختیم و خوردیم سلام در بحث رابطه باامريكا بايد ببينيم مردم چي دوس دارن ـانتخابات اگه واقع بين باشيم به جواب ميرسيم ـاقاي روحاني قبل انتخابات شعارش اين بود كه بايد به صلح برسيم وتعامل داشته باشيم ـپس هيچ چيز مهم نيستـ رأي اكثريت مهمه و بس وحتي اون كسايي كه رأي ندادن ـياد يه جمله از امام مي افتم كه گفت حتي اگه يه دولت اسلامي وخيلي هم خوب باشه ولي مردم باش مشكل داشته باشن و نخانش بايد بره ِپس فقط نظر اكثريت مهمه وبس نه اقليت خاص ـحساب دو دو تا چهارتاست
من با دیدگاه واقع بینانه موافقم
تعامل وگفتگو خاصیت دیپلماسی است
گفتگو با آمریکا و حتی به توافق رسیدن با دیدگاه برد برد به نفع کشور ماست
ما باید این واقعیت رو بپذیریم که آمریکا همچنان ابرقدرت تاثیر گذار بر تمامی معادلات بین المللی است و ایران هم به عنوان قدرتی منطقه ای و داراری نفوذ در منطقه ای حساس خاورمیانه برای دولتمردان آمریکا یبخوبی شناخته شده است
پس می توان با در نظر گرفتن ظرفیتهای دیپلماتیک و مشترک هر دو کشور به توافقاتی دست یافت و این صرفا به معنی کوتاه آمدن از اهداف بلند مدت و ایدئولوژیک کشور نیست