بدبينى=افراط، خوش بينى=تفريط ، واقع بينى=اعتدال

مذاکره مجرای بیان حقانیت به جهانیان است مشروط بر اینکه خواسته های بحق خود را با اقتدار برای جهانیان تشریح نمائیم به عبارت دیگر اگر هدف از مذاکره رساندن پیام حقانیت مبانی انقلاب از موضع قدرت باشد میتواند بسیار مفید هم باشد اما اگر همراه با عقب نشینی از اصول اساسی انقلاب باشد چیزی جز خفت نخواهد بود. پس مذاکره چنگ گفتمان برای بیان دشمنی استکبار با خواسته های بحق مردم است اگر این باشد اشکالی ندارد.
هر چند نتیچه این نوع مذاکره همانند روز روشن است و تاریخ ثابت کرده که دشمن به کمتر از نابودی انقلاب که همان اسلام ناب است راضی نخواهد شد.
اگر برداشت آمریکا از طرح موضوع مذاکره تاثیر گذاری تحریمها باشد باید تیم مذاکره کننده مطمئن باشند که هدف آمریکا ایجاد وقفه در روند پیشرفت علمی ایران است
آنها از اول هم میدانستند که ایران به دنبال بمب اتم نیست با این حال به این بهانه تشدید تحریمها و گزینه نظامی را طرح میکنند.
فراموش نکنیم که یکی از پیامهای مردم ایران در خلق حماسه انتخابات امسال ؛ بی اثر بوده تحریمها میباشد و همین امر باعث شد که دشمن دم از مذاکره بزند
معتفد هستم تا زمانی که ما بر اصول انقلاب پایبندیم دوستی ما با سیاستمداران آمریگا ضرب المثل پسر چوپان و دم مار خواهد بود.

خداییش الن کدوم یکی از کشورایی که باهاش رابطه داریم دل خوشی از ما داره؟فرانسه ..استرالیا ..عربستان ..اینا هم دست کمی از آمریکا ندارن..اما باهاشون رابطه داریم الان آمریکا جای کیو تنگ کرده که نباید باهاش مذاکره کرد؟

مسئله من رفع تحریم ها و چالش های اقتصادی نیست چون انسان با عقل خود می تواند بر تمام مشکلات غلبه کند. بالاخره ما از گرسنگی نخواهیم مرد. اما من موافق گفتگو هستم چون گفتگو نشان دهنده این است که ما حرفی برای گفتن داریم. من جزو جوانان انقلاب هستم. به راستی آرمانهایی دارم و آن جا انداختن بینشی جدید به انسان بودن انسان است. ما همیشه در حال هجمه از طرف کشورهای دیگر بوده ایم و این باعث شده تا خود را در وضعیت تدافعی قرار بدهیم. اما من معتقدم که ما چیزی می دانیم که خیلی از کشورها نمی دانند و حتما آنها نیز چیزی می دانند که ما نمی دانیم به قول معروف همه علم نزد همگان است.داستان سیمرغ عطار شاید بیان کننده بینش ایرانی به آفرینش باشد. تنها با گفتگو است که می توانیم تجربیات اینهمه سال و دیدگاه خود در مورد حق انسانها را بیان کنیم. برای همین معتقد به گفتگو با هر کشوری و انتقال مفاهیم هستم. ما یک کره زمین بیشتر نداریم و قرار نیست همیشه با هم بجنگیم اگر مقدور شود. این زمین خیلی مشکل دارد که تنها با همکاری همه کشورها می توانیم آنها را حل کنیم.

صبح تا شب داریم شعار مرگ بر این و مرگ بر آن رو کوبنده و با مشت‌های محکم سر می‌دیم جوری که خودمون هم باورمون شده که قراره نفرین ایرانی جهان رو زیر و زبر کنه و ما تنها ملتی هستیم که توی کشتی نوح در امان می‌مونم و از این به بعد عقیده و حرف و باور جهان فقط در چهارچوب نظریات شکل خواهد گرفت.
یه روز می‌خواهیم جهان رو مدیریت کنیم، یه روز می‌خوایم دخل استکبار رو بیاریم و هر روز قراره رو دنیا یه حرکتی مبتنی بر اصول خومون پیاده کنیم. و در آخر این ملت شریف ایرانه که در شبکه‌های مختلف صدا و سیما پیروز و سربلنده.
اگه نه به خوشبینی باشه و نه به بدبینی و واقع‌گرایانه بخواهیم نگاه کنیم ما حتی نمی‌تونیم با خودمون چند کلمه درست و درمون حرف بزنیم و عصبی نشیم و نباشیم. نمی‌دونم کی قراره بالاخره ما رنگ زندگی رو ببینیم و یه روز صبح که از خواب پا می‌شی حرف سیاست توی خونه و تاکسی ودر بقالی و نانوایی و محیط کار و حتی محیط مهدکودک شهرت نباشه.
والا به‌خدا آدم خسته می‌شه دیگه. هشت سال راهی رو رفتیم که به ناکجا بود و کسی جلوی ضرر رو نگرفت تا بشه روی منفعت رو دید و حالا تازه از مردم خواسته می‌شه که حالا حالاها باید صبر کنید که ضررهای گذشته جبران بشه. به‌نظر شما با این تفاسیر و با این چیزهایی که من توی مملکت خودم می‌بینم و تجربه می‌کنم دیگه چه فرقی می‌کنه با کسی رابطه داشته باشیم یا نه؟ یه دیوار دور خودمون کشیدیم و به خودمون افتخار می‌کنیم. تا وقتی تکلیف‌مون با خودمون روشن نباشه و هر کسی از طرف مردم حرف بزنه و حرف خودش رو حجت بدونه چه مذاکره کنیم و چه نکنیم وضعیت همینه و بلاتکلیفی‌مون موندگاره.
امیدوارم ما هم یه روز طعم زندگی واقعی رو بچشیم و از این همه تعصب و تندروی خلاص بشیم.

پیغمبر (ص) هم با کفار پیمان همزیستی می بست منتها :
1-دیپلماسی عمومی را بیش از پیش فعال می کرد
تربیت شدگان پیغمبر (ص) به صحبت با مردم و تبیین اصول می پرداختند و ... .
2- از این فرصت برای بهبود بدنه مسلمین چه از لحاظ مادی و چه از لحاظ معنوی بهره می بردند.


کل حرفم اینه اگر مذاکره برای برداشتن فشاره که باز برگردیم به دوران راحتی و ... فکر فردا نباشیم و باز ساعت مفید کارمون کم باشه و چشممون به نفت بهتره که اصلا انجام نشه
ولی اگر مثل والیبال اثرات منفی مذاکره دفاع بشه بعدش پاسور مطمينی هست که پاس بده و اسپک زن ماهری که بکوبه توپ رو حتما موافق انجام مذاکره هستم.

دولت منتخب میخواد مذاکره کنه .اگر قبول داریم که منتخب مردم هست. سنگ جلو پاش نباید بندازیم. اگر یه همچین سایتی بیانگر نظرات مردم هست ببینیم چند نفر موافق و چند نفر مخالف هستند تعداد مثبت ومنفی هارو با هم مقایسه کنید

نكات ذكر شده در مقاله كمابيش تصويري از دورنماي مذاكره و دغدغه هاي پيرامون ان ارائه مينمايد اما نكته اي كه بايد بدان پرداخت اينكه رييس جمهور گفته من اختيار كامل دارم و مذاكرات استارت خورده و اظهارنظرهاي بازيگران اعلام شده كه كمابيش مثبت بوده و همه در انتظارند كه پس از مشخص شدن محتواي مذاكرات در مورد ان موضع گيري مشخص تري كنند بنابراين انچه كه اكنون بايد بحث شود (فارغ از محتوا) ادامه مذاكرات يا توقف مذاكرات است البته با در نظر گرفتن اين موضوع كه حساسيت تمام مردم در ايران و خارج و دول عربي و عربي و كنگره امريكا و لابي صهيونيصتي و .... برانگيخته شده و همگي در عين حساسيت منتظرند يا مذاكرات به نتيجه برسد كه در اينصورت عده اي سود و عده اي ممكن است ضرر كنند اما در صورت عقيم ماندن مذاكرات همه به اتفاق بدنبال مقصر ميگردند و اين به هيچ عنوان به صلاح نيست كه با عقبگرد از مذاكرات روحاني خود را از يك طرف به مردم بدهكار نمايد(بخواهيم يا نخواهيم انتظارات بالارفته) و از طرفي با تحريك رژيم صهيونيستي دولت روحاني دولتي ضعيف و غيرقابل اعتماد معرفي ميشود كه دنيا به فرصت داد اما او نتوانست استفاده نمايد و از ان به بعد ترجيع بند تمام اظهار نظرهاي كشورهاي غربي انست كه غرب راه حل ديپلماتيك را امتحان كرده و فقط تحريم يا راه حل نظامي جواب ميدهد بنابرين براي اينكه دولت در اين بن بست كه مشروعيت داخلي و خارجي ان را مورد هدف قرار ميدهد بايد با قوت به مذاكرات ادامه دهد چون در صورت مذاكره امكان برد يا باخت يا راه حل بينابين هست اما در صورتي كه اركان حكومت حمايت قوي از وي نكنند و او بدون اختيار و از موضع ضعف وارد شود عملا در اظهان عمومي اين عقب نشيني تلقي شده و بطور كامل بازي را خواهد باخت كه نتيجه ان براي مملكت و دورانديشان در عرصه داخلي و خارجي مشخص است

من نسبت به مذاکره با آمریکا خوش بینم زیرا:
رابطه آمریکا و ایران از ابتدای انقلاب تا کنون در داخل کشور تحت تاثیر دو دیدگاه اصلی قرارداشته که هرکدام در مقاطعی سکان دار کشور بودند 1- دیدگاه آرمانگرایانه (غلبه حق بر باطل در سطح کلان فرا ملیتی)2- دیدگاه واقع گرایانه و توجه به حقایق موجود و منافع ملی میهنی).
دیدگاه دوم که پس از جنگ تا پایان دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی در کشور وجود داشته روندی را در کشور بوجود آورد که آرمانگرایان را را به این باور رساند که برای جلوگیری از استحاله انقلاب و انحراف از آرمانهای آن باید جلوی روند کنونی گرفته شود و جهت آن تغییر کند .
دیدگاه اول که با ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد سکان دارکشور شد با این استدلال که دلیل استحاله انقلاب و انحراف از آرمانها تعامل با جهان میباشد بنای خود با تکیه بر نیروهای اصولگرا و برخی از دوستان خارجی بر تعارض و مخالفت با سازوکارها و روندهای غالب در سطح داخلی و خارجی و تقویت نیروهای داخلی گذاشت .
در حال حاضر دیدگاه اول مخالف و بدبین به رابطه با آمریکا است و دیدگاه دوم بر اساس واقعیات خارجی به آن خوش بین است .

برای چی انقلاب کردیم؟ اگر مظاهر تمدن و صنعت و رفاه را میخواستیم که زمان طاغوت بمراتب بهترش را داشتیم ، رابطه با امریکا و ایادی استکبار را میخواستیم که در آن زمان بهترین روابط را داشتیم! حالا بعد از سی و اندی سال جنگ ، سختی ، تحریم و.... دوباره برگردیم سر جای اولمان آن هم با این همه هزینه و....!؟