من فكر مي كنم موضع درستي كه الان مسئولان ما پيش گرفتند بايد ادامه پيدا كنه. چه توافق دو طرفه با آمريكا نتيجه بدهد چه ندهد.
موضع درست منطق بايد يكي از اركان نظام اسلامي باشد و جايگزين حرف هاي دشمن تراشانه شود. انقدر بايد روي موضع خود پافشاري كنيم تا دنيا متوجه شود ايران خطر براي جهان نيست. در اين صورت آمريكا هم چاره اي جز پذيرش ندارد.
(لپ مطلب اينكه با دو هفته ، شش ماه نمي شودبلكه بايد نهادينه شود)
ریاست محترم جمهور و همکارانشان و مقام معظم رهبری و حتی حاج حسین شریعتمداری در یک تیم و امریکا و اسرائیل و تیمشان در سوی دیگر میدان قرارگرفته اند و هر دو تیم تا اینجا به بررسی حرکات یکدیگر و سبک سنگین کردن تاکتیک یکدیگر مشغولند و هر ایرانی با هرگونه سلیقه سیاسی مطمئنا باید تیم خودش را تشویق کند حالا ممکن است این وسط از هر دو تیم کسی پاس اشتباه هم بدهد ولی نتیجه مهم است که انشاءالله با هر تاکتیکی بسود ملت ایران رقم خواهد خورد
به نظر من با توجه به اینکه ایران قصد تولید سلاح هسته ای را ندارد ، وقتش رسیده عنی سازی را به حدی که نگرانی جهانی از بین ببد کاهش دهیم و اجازه بدیم بازرسها بیان بشینند تو تاسیسات ما فقط پول اقامت و نهار و شامشونو خودشون بدن.
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۱:۰۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۴
يعني الان تمام مشكل مملكت ما پول شام و ناهار ايناست؟
خوبي شما....؟
اگه عملکرد دولت احمدی نژاد درست بود،اگه تفاوت حرف دیپلماسی رو با حرفای احساسی می دونستن،اگه تحریم رو کاغذ پاره نمی دونستن،اگه بجای تفکر((تکرار می کنم تفکر))روی پیشنهادات درست اقتصادی،لبخند!، تحویل نمی دادن،اگه بجای این که واقعیات رو با مردم در میان می ذاشتن ،همش "همه چی آرومه،من چقدر خوشحالم" نمی گفتن،اگه یه کم،فقط یه کم زبان انگلیسی بهتر! بلد بودن که لا اقل دو جمله تو راهروهای سازمان ملل با همتاهاشون حرف می زدن و جلوی خیلی از مسایل رو شاید می گرفتن!،اگه امروز هم مثل 8 سال پیش روزی 3-4 میلیون بشکه نفت می فروختیم،اگه بانک هامون تحریم نشده بودن،اگه حمل ونقل دریایی تحریم نمی شد،اگه دلار همون 1000 تومن 8 سال پیش بود،اگه....اگه ..... این "اگه" ها آرزو نیست،یعنی آرزو نبود،یه روزی بودند،اما امروز نیستند،چون.... دنیای سیاست رو جدی نگرفته بودن،چون مشاورهاشون آدرس غلط داده بودن،.....
و امروز .........راه سختی در پیش هست، به قول آرشیتکت ها "بازسازی" سخت تر از "نوسازی"ست،امیدوارم این تیم دیپلماسی بتونن ،امیدوارم.ان شاا...
پاسخ ها
ناشناس
||
۰۹:۱۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۴
به اعتقاد من اگر مردم دلت قبل رو تجربه نکرده بودن به سمت اقای روحانی نمی رفتند (پناه نمی بردند)
ناشناس
||
۱۲:۲۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۱۴
چه با حال، خود گويي و خود خندي عجب مرد هنر مندي!!!
2 سال و نيم تعليق كردي(از حق خودت گذشتي بدون كمترين سودي) چيزي نگفتيم.
بعد امدي گفتي از ترس حمله آمريكا بود باز هم ساكت نشستيم!!!
اما قرار نيست اينهمه پيشرفت رو مصادره كني!!!!
بفرماييد تا ماهم بدونيم با كدوم سياست شما از تعليق به چانه زني بر سر درصد غني سازي رسيدي؟
اين قدرتي كه آقاي ظريف از آن دم ميزند چگونه حاصل شد؟
ما همچنان نظاره گريم اما خواهش ميكنم اشتباهات رو به عنوان پيروزي ديپلماتيك عنوان نكن!!!
به نظر شما آقاي متكي يا آقاي صالحي انگليسي بلد نبودند؟
يعني شما فكر ميكني ما كه از تعليق چيزي عايدمون نشد با اين لبخند و لابي در راهروها(به قول شما) چيزي گين ميكنيم؟
دقيقا با همين تفكرات كه فكر ميكنيد كه آخر ديپلماسي اند اين آقايون!!!
ایشان شخصیت جالبی دارند. خیلی منحصر به فرد هستند. خیلی راحت و ساده حرف می زنند. کوچکترین بدبینی در گفتار و تصوراتشان دیده نمیشود. به اصطلاح انگار از نظر ایشان همه چیز حل حله. انگار به سوپرمارکت محل رفته اند جنس را برداشته اند و تازه با صاحب مغازه هم آشنا هستند...این روحیه و طرز برخورد جنس دیگریست. یک جور پراگماتیسم است که ریشه های آن به زندگی و هماهنگی طولانی در همان آمریکا برمی گردد.
من خودم طرفدار آقاي روحاني هستم اما اي كاش آقاي روحاني وارد بازي سياست نمي شد و وارد مذاكره با آمريكا نميشد اي كاش شروع كننده اين مذاكره آقاي احمدي نزاد بود تا امثال شريعتمداري مي فهميدند كه توانايي افراد در اداره كردن امور مهمه و نه فقط صرف ورود به مسايل مهمي مثل مسئله مذاكره با آمريكا.گروه مخالف نمي خواهد قبول كند كه تيم آقاي روحاني در وزارت خارجه نسبت به گروه قبلي دست بالاتري دارد. البته مطمئن هستم كه قبول دارند كه آقاي ظريف توانمند و باهوش هست اما قادر به اعتراف اين مساله نيستند.