آقای رییس اتحادیه کفش تبریز آیا تا بحال به فکرتان خطور کرده که که نمایشگاه هایی برگزار بشه از تولید به مصرف با کفش های دست دوز.مردم دیگر حرف فروشنده ها رو باور نمیکنند وقتی میگن این کفش ترکیه ای یا ایرانی یا ایتالیایی است چون همه اش چینی است
مردم وقتي در تنگنا باشند و براي بدست آوردن قوت روزانه خود نيز در مضيقه باشند برايشان كميت جنس مهم است نه كشور سازنده اما وقتي ركود اقتصادي و تورم نباشد كيفيت كالا مد نظر قرار مي گيرد پس اجناس چيني را مذمت نكنيد
کفش های ویتنامی خوب دوامی دارند .
کفش های وطنی هم اکثرا ساده و یکنواختن ، البته ما هم قبول داریم که دوام قابل ملاحظه ای دارند .
ولی قرار نیست همه کت و شلوار بپوشند یا شلوار پارچه ای مشکی پا کنند .
کارمندم در سال 89 یک جفت از بازار تبریز کفش خریدم اینقدر شیک و تمیز مونده و تا به امروز هم هر روز تو پامه و برا من همیشه نو هستش واقعا کفشهای خوبی دارن و ای کاش دولت تدبیر و امید یه کاری بکنه هر چی هست تاوان گذشته می باشد که اینطوری ورشکسته شدن
بنده خدا آبدارچی اداره ما بعد از 15 سال کار در صنعت کفش که پستها دوز و کفاش ماهری بودند به گفته خودش بعد از ورود کفشهای ارزون و نامرغوب چینی به بازار بیکار شده بود و میگفت اکثر اطرافیانش هم همین وضعیت رو داشتن.
همه اینها برمیگردد به مشکلات اقتصادی ، فلاکت ، گرانی و نداشتن درآمدی، بیکاری ، بدبختی و ... مردم . متاسفانه در بررسی ها مسئولین فکر میکنند همه ایران تهران و آن هم بالا شهر تهران است . خریدن کفش 300 هزار تومانی کار 000001٪ ایرانی است . بنده 600 هزار تومان درآمد ماهانه دارم و شش سر عایله کجا میتوانم در سال 1800000 هزار تومان به کفش بدهم لذا وجود کفش 30 هزار تومانی چینی برای بنده نعمت بزرگ الهی است و همیشه به چینی ها دعامیکنم . عمده مشکلات تولید در کشور ناشی از گرانی و عدم توانایی خرید مردم است. وردم خیلی خیلی گرفتارند .
وقتی دولت از صنایع کوچک حمایت نکند، از طرف دیگز واردات جنس چینی بدون محدودیت انجام شود و مهمتر از همه وقتی قدرت خرید نردم پایین باشه دیگه کفش تبریز یا جنس خوب نمیشه خرید.