آرش
| 
۰۰:۳۳ - ۱۳۹۲/۰۶/۲۵
پاسخ
جداي از بحث مالي و اقتصادي كه يكي از شرطهاي مهم براي شاد بودنه. به نظر من شاد بودن نسبي است. چراكه بستگيه شديد به افكار و رفتار شخص داره. و افكار و رفتار و بينش ما به زندگي ما ريشه در كودكي و نوجواني ما داره. و همانطور كه همه ميدانيم ، اكثريت ما ، در هيچ سني به اندازه همان سن زندگي نكرديم. بطور مثال در دوران كودكي و مدرسه كه جزو مهمترين دورانهاي شكلگيري شخصيتي است (از سن ٧ تا ١٨ سالگي) بجاي تخليه هيجانات مربوط به هر سن خاص، درگير مسايل حاشيه اي و سرشار از استرس بوده ايم. بنابراين همه ما پر از خلأ روحي و كارهاي نا تمام هستيم و اين موضوعي نيست كه تنها بواسطه پول حل و فصل شود.و اين خلأ هاي روحي بدون اينكه خودمان متوجهش باشيم، با ما حمل ميشود و در گذر زمان پا به پاي ما رشد ميكند و اين خلأها به تنهايي ميتواند بن بست بزرگي براي شاد بودن باشد. و اين مقوله بسيار مورد بحث جامعه شناسان و روانشناسان است. دانشجوي دكتري فيزيك هستم28 سال تمام عمرم رو درس خوندم
يه نفر پيدا نميشه بگه خرت به چند
تو فكر ماكسيما نيستم
اما يه زندگي معمولي كه حقم هست برام حسرت شده
از خدا فقط ميخواهم يه دلخوشي بهم بده تا بتونم اين روزاي سخت رو پشت سر بگذارم
جوانهاي ايران شاد نيستند متاسفم
یه دلیلش اینه که شادی بلد نیستیم بکنیم ، الان خودم تازه از عروسی اومدم سردرد عجیبی گرفتم بس که صدایه موزیک بلند بوده ، به نظرم شادی کردن قشنگه به شرطی که آدم خودشو مریض نکونه 
درخانواده ما خنده معنی ندارد یکی اینکه بازنشسته هستم سه دانشجو دارم ودیه هم بدهکارم هر موقع هم پیش مسئولی میروم با خنده می گوید درست میشه ناراحت نباش ولی خبری نیست بنده بیش از 60ما درجبهه های جنگ خدمت کردم بیش از 40ماه بعد از جنگ در منطقه عملیاتی کردستان حضور داشتم و 5بار زخمی ومصدم شدم موقعی که باید پیش فرزندانم بودم نبودم پس بگویید چرا بخدم 
اگه الان بهتون بگن باارزش ترين گنج هستي رو صاحب شديد ، شاد ميشيد؟؟؟ خوب بسم الله ..! اون گنج همون جوونيه ! كه وقتي مثل من ٤٥ سالتون شد وبه همه چي هم رسيديد و قدرش و خوب ندونستيد تازه ميفهميد كه چه ارزون داديدش . در هر لحظه با تمام وجود زندگي كنيد و عشق بورزيد بقيه خودش درست ميشه چرا شاد نیستن!!!؟ادم حساب نکردنت. ازدست خلاف کار باید بکشی از دست پلیس هم همین جور.
بی پولی، بی کاری؛ بی برنامگی مملکت، کار مفید نکردن یا اصلن نتونی کار مفید بکنی، تنبلی مردم، توقعات زیاد، فراموش کردن اینکه اصلا زندگی چیه و....
کلان احساس انسان بودن خیلی کمه به علت
وقتی که بچه های ما بخاطر شندر غاز وام باید ماهها بیان وبرن آما بعضیا با رانت واختلاس وهزاران مورد دیگه فرزنداشونو به بهترین دانشگاههای دنیا میفرستن چطور میشه شاد بود از اینهمه تبعیض و بی عدالتی ..