این وظیفه دولت که باید این رو یکی از اولویتها قرار بده یعنی ازدواج. تا ازدواج نکنی زندگیت سروسامان نمی گیره باید باید یکی از اولویت ها یدولت باشه

عزیزان خیلی ساده است:(بی برنامگی مسولین)
1- مسولیت خانه و خانواده با کیست؟
2-چه کسی باید هزینه زندگی و تشکیل خانواده را بدهد؟
3-آیا اگر مرد بیکار و بی درآمد باشه ازدواج و تشکیل خانواده شکل میگیره؟
پس تحصیل دختران با این وسعت،خیلی ساده است که زمینه اشتغال را از پسران میگیرد و این میشه که میبینیم(فرقی نداره اینرا برای خواهران خودم هم میگم).

از مشکلاتی مثل بیکاری، نبود مسکن و غیره که دوستان اشاره کردن بگذریم یکی از دلایلشم پدرها و مادرها هستن که متاسفانه با مته رو خشخاش گذاشتن های بی مورد با آینده فرزندشون بازی میکنن!

اقای دکتر گرامی الان طلاق بین جوانهای ما خیلی بیشتر از پیر دختری یا پیر پسری هست.برای این راه کاری پیدا کنید و تدبیر کنید

به نظر من مشکل اساسی در مساله ازدواج تنها به نبود شغل مناسب و درآمد مناسب منوط است. چرا که مساله ازدواج یک امر طبیعی و خود جوش است و نیازی به این همه حواشی نیست چرا که همه جوانان به صورت ناخودآگاه به این مساله فکر و گرایش دارند. چرا که ازدواج یعنی زندگی و خودباوری و همه اتفاقات خوب منوط به انتخاب درست.

وقتی یه آپارتمان 55 متری توی جنوب تهران اجاره 20 میلیون و ماهی 600 هزار تومان میخواد و حداقل هزینه ماهیانه زندگی 2 نفره بالغ بر 500 هزار تومان (فقط خوراک و رفت وآمد)اگر فرض کنیم لباسهاشون رو از قبل از ازدواج تا 5 سال بعد از ازدواج بپوشن ، و وقتی هزینه یه مراسم بسیار ساده واسه 50 نفر نزدیک به 10 میلیون میرسه با حقوق ماهی 700هزار تومان تا 1 میلیون تومان ، چه انتظاری دارید؟!؟!
من با این حقوق توی خونه پدری نمیتونم 1 ماه برسونم ، چه انتظاری دارید که 1 نفر دیگه رو هم تامین کنم ؟!

حتی اگر اون 1 نفر هم شاغل باشه ، زندگی متاهلی هزینه های اضافی داره ! نمیشه با زندگی مجردی مقایسه اش کرد!

عدم ازدواج نسل جوان در زمان مناسب خود و يا به عبارتي دير ازدواج کردن دختران وپسران به عوامل بسيار زيادي مرتبط مي شوند که اهم آنها عبارتند از :
1- عدم وجود شرايط اقتصادي و مالي مناسب و بيکاري فراوان در نسل جوان آماده ازدواج – ناشي از بي تدبيري هاي و بي برنامه گي هاي وزارتخانه ها و دستگاههاي اقتصادي ، مالي ، کار و توليد ،
بخش توليد و کار و صنعت در کشور خوابيده است( پاساژها و مغازه ها از ميدان جمهوري تا سه راه امين حضور تهران و بازار تهران و يا به عبارتي اکثريت قريب به اتفاق اجناس و کالاهاي داخل کشور مربوط به کشورهاي چين ، کره ، هند ، پاکستان و ... هستند .چرا؟ آيا چون نفت داريم همه کالاها را بايد از خارج وارد کنيم ؟ ايا امکان توليد بسياري از کالاها در کشور وجود ندارد؟
2- تغيير ديدگاه ها و نگاه هاي صحيح و درست ديني و اسلامي به مقوله ازدواج در نسل جوان در دهه هاي اخير و سهل انگاري ، کوتاهي و عدم انجام برنامه ريزي هاي فرهنگي و ديني لازم و ضروري از سوي نهادهاي تبليغاتي و راديو و تلويزيون ، نهادها ، دستگاهها و مراکز دانشگاهي و حوزه هاي علميه در اين خصوص و همچنين عدم آسيب شناسي هاي تخصصي امر ازدواج به صورت جدي و کاربردي .
آيا چاپ کتاب ، پوستر و برگزاري سمينارهاي ازدواج و تبليغات بدون کار کارشناسي و آسيب شناسي مناسب و شعاري نمودن امر ازدواج مشکل را حل مي کند؟
آيا امر ازدواج جوانان در بخش هاي مختلف در کشور متولي دارد ؟ آيا مراکز فرهنگي ، دانشگاهي ، تبليغاتي و ديني به وظيفه خود عمل کرده اند ؟ اگر نه چرا ؟ مشکل کجاست؟
آيا برنامه هاي پر مخاطب تلويزيوني و راديوئي توانسته است رسالت خود را در اين زمينه انجام دهد ؟ آيا توجه به امر ازدواج جوانان در صدا و سيماي کشور برنامه ريز ، متولي و هماهنگ کننده دارد؟ آيا وقف ساعتها برنامه تلويزيون به امر فوتبال ، خريد و فروش بازيکنان و تعويض مسئولان فوتبال و چه گفت و نگفت بازيکنان از امر ازدواج ارجح تر و مهم تر است؟
آيا متخصصين جامعه و استاتيد دانشگاهي توانسته اند به طور واقعي امر ازدواج جوانان را آسيب شناسي نموده و مشکلات آن را ريشه يابي کنند و براي آنها برنامه ها و راه کارهاي عملي و اجرائي تدوين نموده و به مرحل اجرا در آورند ؟
آيا در مقاطع تحصيلي مختلف آموزش و پرورش واقعاً به امور پرورشي و فرهنگي و ديني و اعتقادي دانش آموزان و محصلين توجه کافي و کار اجرائي شده است؟ زماني که فرزندان ما دوره هاي آموزشي دبيرستاني را تمام مي کنند چه مقدار با تعاليم اسلامي و روحيه ديني عجين هستند و اعتقادات صحيح ديني فرا گرفته اند و بدان عمل مي کنند؟
آيا حوزه هاي علميه به عنوان اسلامي ترين نهاد کشور توانسته است رسالت خود را در امرترويج فرهنگ ازدواج جوانان کشوربه نحو احسن بدهد ؟ و آيا توجه و دقت لازم را در اين زمينه انجام داده است؟ ايا تمام توان خود را بکار برده است؟
بهتر نيست در اين مقطع حساس کنوني کشور در کنار تأسيس وزارت ورزش و جوانان که قطعاً تا کنون نتوانسته است قدمي ولو کوچک در رفع اين معظل اجتماعي بزرگ بردارد و فکري اساسي در اين خصوص بنمايد وزارتخانه اي ، اگر شده حتي براي چند سال ، به نام وزارت تدبير و ترويج ازدواج تأسيس شده و همه امور ازدواج جوانان در آن متمرکز شود و راهکارهاي فرهنگي ، اقتصادي ، و .. در آن تدوين و جهت اجرا به ساير وزارتخانه هاي کشور ابلاغ گردد؟