بايد خود مردم به خصوص قشر جوان انقلابي شروع به شناساندن و عمق بخشيدن به اطلاعات بقيه از اين نماد ها كنند .به نظرم اگر اين روز ها بهتر شناسانده بشوند خود مردم دست به كار شده و دست به كار هاي فرهنگي خودجوش خواهند زد. البته كل اقشارمردم نبايد بي تفاوت باشند و بايد خودشان را نسبت به اهميت اين روزها توجيه كنند.

روز ملی؟!!! جشن؟!!!! گرامی داشت عمومی؟!!! مردم؟!!!!!!!
اینا یعنی چی؟؟؟؟ خیلی کلمات نا آشنایین!

مشکل این است که کل فرهنگ چندین هزار ساله ایران را در این سی سال خلاصه کرده ایم که همه درد ما و فرهنگ ما همین است وبس .اگر دید خود را از این چند سال (سی سال) وسیع تر کنیم و ایرانی تر ببینیم روزهای زیادی هست که همه باید انرا ملی کنیم وجشن بگیریم
- روز تولد سرداران بزرگ میهن پرست ایران از هرمز وبابک خرمدین تا سردار خرازی و صیاد شیرازی
-روز تولد امام حسین و سایر امامان
-روزهای شاخص دفاع مقدس که درود همه ایرانیان بر رزمندگان میهن بخاطر مشتی که بر دهن ان عرب وحشی (صدام) و محور غربی -عربی حامی او زدند.

وقتی در جشن های ملی، دولت و مردم فاصله می گیرند
وقتی در جشن های ملی که نشان گر تمدن مان است و ضرورت نیاز به آنها هم اکنون کاملا محسوس است و گروهی کوچک در آن با مردم مثل شورشیان برخورد می کند
وقتی جشن های ملی که مورد علاقه مردم و مورد نفرت گروهی کوچک است

ما مدام نکوهش می شویم چطور می خواهید جشنی بگیریم که همه مردم با هم حضور داشته باشند. به عنوان یک ایرانی می گویم گروهی کوچک چندان بدش نمی آید عید نوروزمان را هم از ما بگیرد!

به نظر من روز ملی کردن نفت و روز ازادی خرمشهر از گرامی ترین روز های ایران است.

آیا صراحت را قبول دارید؟ یا میخواهید سانسور کنید؟
اگر اهل سانسور نیستید و واقعا میخواهید حرف دیگران را بشنوید چند سطری میگویم
ریشه این مباحث به قبل از انقلاب باز میگردد زمانی که اسسدالله علم سعی کرد برای کم رنگ شدن چهره ملی مصدق و انحصار ان ایران گرایی و ملی گرایی را از نوع دولتی را ترویج کند ساخت سریالهای همچون دلیرلن تنگستان و .. در این راستا بود اما در جبهه مقابل حزب توده و احزاب چپ به دنبال حکومت جهانی بوده و اصولا ملیت رت ریشه فساد میدانستند وباقی استدلالات انها در کنار انها گروههای مذهبی نو گرا همچون شریعتی که قایل به مرزهای اسلامی بودند و جهان اسلام و ملیت را واپسگرایی و خلاف دین میدانستند و به نوعی جهان وطنهای اسلامی بودند با پیروزی انقلاب و برتری تفکرات نزدیک به شرعتی و مطهری ایران ستیزی شکل گرفت تا جایی که در سرستونهای تخت جمشید دینامیت کار گذاشتند و مظاهر فرهنگی ایرانی با جایگزینهای اسلامی تعویض شد این روند جایگزینی و ایجاد بار منفی برای ایرانیت تا جایی پیش رفت که نشانه های قومیت گرایی بروز کرد. چرا که در اواخر دهه60 و سقوط شوروی در دنیا ایدئولوژی ستیزی رایج شد و ایران هم از شعارهای صدور انقلاب دست کشید .. اما مسایل جنگ و گرههای مخالف نظام فرصت نداد در داخل مرزها افکار جدید به طور کامل جایگزین شود و به نوعی خلائ گفتمان بوجود امد علاقه های دولتمردان ایران به تفکرات شریعتی و در مقابل مقاومت جامعه بر سنتهایی که حتی شکلی غیری دینی داشتند کار را به جایی رساند که دوباره نام کوروش که زمانی فقط نقش منفی سریالها بود از دهان رییس جمهور به نیکی یاد شد و مشاور رهبر انقلاب نیز با احترام از ان تاریخ یاد کرد و شاید بتوان گفت نگاهی اعتدالی با توجه به رشد ایران در زمان صفویه که از ملیت و دین به عنوان دوبال برای ایران استفاده شد به مقولات ملی شکل گرفت افراط و تفریط در ملی گرایی و یا ملیت ستیزی برای فلات ایران که شامل مردمانی حداقل با تجربه تاریخی مشترک و مدنیت یکسان هستند همیشه باعث نفصان و خسارت بوده و روحیات اخلاق محور این مردمان نمونه ای برای پایان درگیریهای قومی در دیگر کشور ها نیز میتواند باشد نمونه هایی از جنگ هشت ساله که شنیدن صدای گریه کوک عرب خوزستان غیرت جوان اردبیل سنندج مشهد تهران شمال و جنوب کشور را باعث میشد تا به کمک برسانند پس در استفاده از لفظ ملی دقت کنیم ملیت در این ایران با مفهوم کلاسیک در غرب متفاوت است و ربطی به رنگ و نژاد ندارد مبتنی بر وطن دوستی و اخلاق است و در تمام مراحل خاصیت فرا دینی خود و نگاه انسانی را حفظ کرده است . امیدوارم در هر بخشی که دوستان انتقادی به مطلب دارند بیان کنند تا به معلومات اینجانب هم اضافه شود.

اولا لازم نیست بابت گرامیداشت روزهای خاص تعطیل عمومی اعلام کرد ثانیا خود شما تاریخ شهادت دلواری را مثال زدید و نه تاریخ تولدش را یعنی شما هم به دنبال اضافه کردن ایام سوگواری هستید در حالیکه مردم بیشتر نیازمند ایامی برای شادی هستند.

با سلام به تمام کاربران عزیز
به نظرمن برای مردم ما 2نوع روز وجود دارد 1-روزهای ملی2-روزهای مذهبی
اما چون بنابه دلایل نامعلوم و همچنین تعصبات بی جا و.......بدون تحقیق در رسانه ها و کتب درسی و روزنامه و تلویزیون و........از تبلیغ و بحث درباره آنها جلوگیری می شودوخود به خود با تغییر نسل ها روبه فراموشی می رود و در عوض جشن ها و مراسمات غربی به صورت تهاجم فرهنگی جایگزین آنها میشود مثل جشن "سپندارمذگان" که ولنتاین جای آن را گرفت و....ولی در عوض روزهای مذهبی ما به شدت تبلیغ و تفسیر و عزیز شمرده میشوند و همیشه نسل به نسل در اذهان باقی می ماند ما با آنها مخالف نیستیم بلکه می گوییم علت فراموش شدن روزهای ملی کم توجهی دولتها و رسانه ها هستند.بعضی از آیین عبارتند از:
بهار :

نوروز - 1 فروردین - نوروز 1389

روز امید ، روز شاد باش نویسی ، زادروز زرتشت - 6 فروردین - شادباش برای امین ولیان 1389

جشن سیزده بدر - 13 فروردین

جشن فروردینگان - 19 فروردین

جشن اردیبهشتگان - 3 اردیبهشت

گاهنبار میدیوزرم - 15 اردیبهشت

جشن ارغاسوان ، جشن گرما - 1 خرداد

جشن خردادگان - 6 خرداد



تابستان :

جشن آب پاشونک - 1 تیر

جشن نیلوفر - 6 تیر

جشن تیرگان - 13 تیر

جشن خام خواری - 15 تیر

جشن امردادگان - ٧ امرداد

جشن چله تابستان - ١٠ امرداد

گاهنبار میدیوشم - 15 امرداد ( 15 تیر )

نوروز بل - ١٧ امرداد

جشن مَی خواره - 18 امرداد

جشن فغدیه ( جشن خنکی هوا ) - ١ شهریور

جشن شهریورگان - ۴ شهریور

خزان جشن - ٨ شهریور

بازار جشن - ١۵ شهریور



پاییز :

جشن میتراکانا - 1 مهر

جشن مهرگان - ١۶ مهر

جشن آبانگان - 10 آبان

گاهنبار ایاثرم - 15 آبان

جشن آذرگان - 12 آذر

شب یلدا (چله ) ، گاهنبار میدیارم - 30 آذر



زمستان :

جشن زایش خورشید ، نخستین جشن دیگان - 1 دی

بازار جشن - 5 دی

دومین جشن دیگان - 8 دی

جشن گیاه خواری - 14 دی

سومین جشن دیگان - 15 دی

جشن درفش ها - 16 دی

اسپندگان ( سپندارمذگان ) - ۵ اسفند ( ٢٩ بهمن )

جشن چهارشنبه سوری

چهارمین جشن دیگان - 23 دی

جشن بهمنگان - 2 بهمن

جشن سده - 10 بهمن

جشن میانه ی زمستان - 15 بهمن

گاهنبار همس پت مدم - 29 اسفند

نمن؟ جشن کیلو نچد؟ شکمتون سیر؟ بدهکار هم نیستید و وضعتون هم خوب خوب. ای والله.

به این علت که جشن های ملی و میهنی رو مثل جشن مهرگان از بین بردن و روز هایی رو وارد تقویم کردن و حتی در این چند ساله توسط بعضی از افراد افراطی سعی شده و به دولت فشار آورده شده که نقش عید نوروز هم از بین بره