وای بر ما!!!!!!!!!

هی , یادش بخیر . بچگی هامون کنار اون گذشت. حالا هم که درد قربت... خیلی دردناکه . اگر این ثروت طبیعی تو سوئد بود سالیانه میلیاردها دلار درآمدزایی میکرد.

آدم ياد حكايتي از مثنوي مي افتد كه مضمون آن بدين شرح است:
مردي بدوي در كنار سگي در حال موت نشسته و بي دريغ مي گريست! عاقل مردي از آن اطراف مي گذشت متوجه مرد شد و پرسيد چرا گريه مي كني برادر؟
مرد بدو گفت: سگ با وفايم از فرط گرسنگي در حال مرگ است!
رهگذر اشاره به كيسه نان مرد بدو كرد و گفت: قرص ناني از اين نعمت پرشمار به سگ بده تا از گرسنگي تلف نشده و خاطراتت را با خود به گور مبرد! مرد رو به رهگذر كرد و گفت: نه! نشد! نان را در ازاي پول از جان عزيزتر ستانده ام لاجرم مفت اش از دست نمي دهم اما اشك مفت است و نشسته ام و بي محابا به حال سگ نزارم مي گريم!
حالا حكايت درياچه اروميه است آب را بر او بسته ايم و در ساحل خشك اش اشك تر مي ريزيم دريغ از يك ريال هزينه!

ارومیه دریاچه ای که بود.

بنازم غیرت ایرانی را که از سرمایه های ملی این چنین مراقبت می کنند! سرمایه هایی که برگشت ناپذیرند!

بگو برهوت ارومیه، نه دریاچه!!!!!!!!!!!!!!

به خدا اندوه تمام وجودم را گرفت. حس کردم چشم گربه نقشه ایران، ...شده!!

واقعاً جای تاسف است. حیف این دریاچه زیبا. از مرگ زاینده رود ما هم بنویسید.

اون عکسی که لنگر داخل خاک فرو رفته خیلی تاثیرگذاره۰ غم بر دلم نشست

افسوس