فقط میتونم بگم چند وقته دلم یه ذره شادی میخواد

برنامه هایی چون ماه عسل ادامه ی موج پوپولیسمی هستند که خود تلویزیون مروجش بود و با کاهش سطح سلیقه ی مخاطب ایرانی آنها را به سوی شبکه های ماهواره ای سوق داد...

اتفاقا چند روزی بود که میخواستم نقدی راجع به این برنامه بنویسم که خبر شما رو دیدم !
ماهیت این نوع برنامه نشان دادن بدبختی هاست . انسانهای علیل و بدبخت و غیر معمول را نشان میدهند که بیننده خدا را شاکر باشد که هر چند گشنه و فقیر است ولی سالم است
در این برنامه ها خیلی سراغ علل بدبختی افراد نمیروند ؛ فقط سعی دارند آنان را به نمایش بگذارند .......

تابناک موافقم

موافقم.
معروف شدن به قیمت گریه انداختن مردم

منم با این نظر نویسنده موافقم . چرا همش دوست دارن مردم گریه کنن.
دوما" برای 1 سال این برنامه خوب بود نه این که هر سال همین اش و همین کاسه من کاملا مخالف این برنامه هستم و نگاهم نمی کنم.

صدا وسیما با هزینه های هنگفت دست به ساخت چنین برنامه های مسخره ای میزنه .بابا مگه مردم ایران چقدر شادی دارند که این آقای (مجری )با استفاده از احساسات ظریف مردم در تلاش هست هرچه بیشتر خانواده را گریان کند.البته این مجری محترم برای اجرای این برنامه حداقل 10 میلیون تومان برای سی روز دستمزد میگیرد.

بطور کلی سدا و صیمای زرغامی سه هنر خیلی بزرگ دارد:

۱.‏ تولید انبوه سه ریالهای پر از غم و اندوه و درگیری و دعوا و جسد و قبر و خاکسپاری و مرگ و میر

۲.پخش اخبار بد از اروپا و آمریکا و بزرگ کردن آن خبر و کوچک کردن خوبی ها و پیشرفت هایشان

۳.تبلیغ ترشحات حلزون چند میلیارد تومانی ‏

ماه عسل در کل برنامهی موفقی بوده. اجرای آقای علیخانی هم خیلی خوبه. بیننده میلیونی هم داره. بالاخره مردم رو مجبور نمی کنن که بشینن نگا نن که.
در ثان موضوعات برنامه افراد علیل و بدبخت نیست که، افرادی میان که یک تجربه خاصی و منحصر بفردی تو زندگی داشتن. حالا ممکنه این تجربه تلخ یا شیرین باشه. یکی از موفقیت های ماه عسل اینه که افراد از تیپ ها و قشر های مختلف رو وارد عرصه دیانت و توکل و دعا و ... می کنه. بر خلاف رویه انحصاری سازی صدا و سیما. من خیلی ها رو میشناسم که مذهبی نیستند ولی ماه عسل رو نگاه می کنن. حالا مثلن اگر ماه عسل نبود تلویزیون چکار می کرد؟ یک کارشناس دینی رو دعوت می کرد که بیاد حرف ها تکراری بزنه. مردم هم قبل افطار من و تو نگاه می کردن.

ماه عسل بی تقصیر می باشد ، ایراد در من و شمای مخاطب است که بیش از شادی به دنبال مصائب در زندگی دیگران هستیم تا کمی مشکلات خود را به فراموشی بسپاریم
نگاه خود را اصلاح باید کرد نه ماه عسل را چرا که علیخانی آنی را می سازد که ما به دنبال آنیم