از اینکه صداوسیما نمی تونه برنامه مناسبتی خوب تهیه کنه شکی نیست ولی در این برنامه ها نکاتی هست که آدم از خواب بیدار می کنه و متوجه میشیم که برای کمک کردن به دیگران نیاز به پول نیست فقط با یک دل بزرگ می تونیم کمک کنیم
تابناک عزیز حرفای شما در جای خودش محترم اما این نکته هم در نظر بگیر خود آقای علیخانی میگه هدف از ساخت این برنامه اینه که آدمایی که ما تو بقیه ماه های سال خیلی راحت از کنارشون رد میشیم و اصلا نمی بینیمشون رو توی این یک ماه با چشم دل ببینیم، و حتی همون گریه آخر برنامه ها واقعا من یکی رو که خیلی سبک میکنه چون باعث میشه به خودم بیام و اصلا باعث افسردگیمم نمیشه واقعا تخلیم میکنه مثل اون قسمت که کسی رو آورده بود که جنازه یک شهیدی رو به جای اون واسه خانوادش میارن و بعد از چهار سال معلوم میشه زنده بوده اینا نشون دهنده اوج عظمت و بزرگی خدا رو نشون میده و من از وقتی جریان کوه نوردای مفقود شدمون رو شنیدم خیلی به این موضوع امیدوار شدم که خدای ما انقدر بزرگ هست و اینقدر میتونه معجزه کنه که حتی یه انسانی که همه فکر میکنن مرده رو تو پناه خودش به سلامت نگه داره و به آغوش خانوادش برگردونه و من به حق همین ماه عزیز از خدا میخوام اگر عمر کوه نوردای ما به دنیا هست خودش در پناهش اونارو حفظ کنه و پیدا بشن چون از خدا هیچ چیزی بعید و محال نیست...
واقعا از خوندن نظر بعضی از هموطنان که از این برنامه تعریف کردن احساس سرخوردگی پیدا کردم . واقعا چه جامعه عوامی داریم.با کلید اسرار رقابت تنگاتنگی داشت این مجموعه
تابناک تو در بعضی از نظرپردازی هات خیلی افراط میکنی. اتفاقا ماه عسل در خیلی از برنامه هاش گریه دار نبوده. ولی خب در بعضی برنامه ها هم بوده. این دلیل نمیشه به این برنامه که سوژه های زیبا و جالبی از زندگی مردم کشورمون ارایه میکنه ایرادهای بنی اسراییلی بگیری.
تابناك، همچين تحليل از تو بعيد بود.
اين برنامه اصلاً هم ناراحت كننده يا گريه دار نبود، بلكه خيلي جاها اشك شوق و لذت از انجام عمل خير بوده كه از آدم سرازير مي شده.