سوال هفتم از دکتر سریع القلم سوال مطلوبی نیست پرسیده شده آیا دولت آقای روحانی موفق خواهد شد شرق گرائی افراطی (به طرف روسیه و چین)در سیاست خارجی را کاهش داده و در رابطه با شرق و غرب نوعی توازن ایجاد کند؟
آقای سریع القلم پاسخ هوشمندانه ای داده اند که حرکت به سمت شرق با انتخاب نبوده بلکه شرایط ما را به این سمت برده است.
توجه کنید حتی روسیه و چین هم کوشش میکنند روابط خود با غرب را بهبود بخشیده و ارتقاء دهند زیرا خواهان سرمایه گذاری و علم و تکنولوژی در کشور خود هستند این خود ما هستیم که به غرب بد و بیراه میگوییم و بیش از حد به دامان شرق گرایش یافته ایم و طبیعی است روسیه و چین بخواهند از شرایط موجود به نفع منافع ملی خود استفاده لازمه را ببرند و بهره برداری کنند.
من بعید میدانم مسکو و پکن بخواهند اجباری بر ما داشته باشند که لزوما با آنها روابط داشته باشیم ما میتوانیم در عین مناسبات پاک و حسنه با این دو کشور روابط خوبی هم با غرب داشته باشیم همانگونه که اغلب کشورهای دنیا چنین میکنند. اکنون هم می توانیم از این دو عضو شورای امنیت که برد تبلیغات جهانی آنها بیش از ماست استفاده لازم را ببریم ولی متاسفانه داخل مملکت ما خیلیها بدون در نظر گرفتن شرایط از داشتن روابط با مسکو و پکن می نالند. این حسابی است که ما پیش پای خود گذاشته ایم و در وضعیت فعلی اگر حمایت این دو کشور در شورای امنیت نباشد مشکلات بیش از این نمود می یابد
به هر حال از پاسخ خوب آقای دکتر متشکریم
پیشنهاد می کنم که دولت جدید از استاد سریع القلم به عنوان وزیر یا مشاور استفاده کند و ایشان یکی از کسانی هستند که می توانند به تغییر چهره ایران در صحنه بین المللی کمک کنند.متاسفانه برخی مسئولین دستگاه سیاست خارجی ما بطور عموم دارای بیان ساده ؛ تکراری و از نظر کاربرد اصطلاحات سیاسی و حقوقی بسیار ضعیف بوده و خیلی هایشان سالی یک کتاب هم نمی خوانند.
مطالب ارائه شده توسط آقاي دكتر در جايگاه خودش عالي است، اما اينكه آقاي دكتر در دانشگاه تشريف دارند و به اصطلاح خارج گودند، بهتر است اين انديشه با ديديگاه هاي موافق و مخالف، به يك ديدگاه احسن و كاربردي تبديل شود.
من قصد جلوگيري از ابراز احساسات ندارم و لازم است بجاي ابراز احساسات كه بسيار توسط آقاي دكتر نفي شده است به بيان ديدگاه هاي منطقي اعم از مخالف و موافق بپردازيم. به نظر بنده نظر آقاي دكتر وحي منزل نيست و با بكار بردن آن نه اقتصاد ايران و نه امنيت ايران تامين نمي شود همچنان كه ما به امنيت و منافع ملي خود مي انديشيم ديگران نيز مي انديشند لذا كاش وضعيت رسانه اي و احساس مسئوليت در بين انديشمندان به وضعيتي مي رسيد كه اين ديدگاه و ديدگاه هاي اينچنينني در بوته نقد مبارز مي طلبيدند و اختصاصا توسط انديشمندان رد يا تائيد و يا اصلاح مي شدند.
ايرانيان مي خواهند پيشرفت كنند به نظر دعواي با دنيا ندارند اما ايران را بايد در چارچوب انديشه نهادينه كرد.