خدا بیامرزد این زن فداکار رو که عمر خود را صرف کمک و نجات بیماران سرطانی و حصوصا کودکان نمود . باشد که ایشان و زندگیشان الگوئی باشند برای جوانان ما . انشالله
روحشان شاد .هر چقدر ایشان در آموزش پزشکی سخت گیر بودند نسبت به کودکان و مادرانشان ماند یک فرشته مهربان بودند .بار ها شاهد این بودم که
هنگامی که با مادری خبر ابتلا فرزندش به سرطان خون را اطلاع میدادند در مقابل بیتابی مادر با عتاب میگفتند این کار ها یعنی چه زودتر برو داروهایش را تهیه کن ولی در عین حال اشک در چشمان خانم دکتر وثوق موج میزد و این برنامه هر روز برای ایسان تکرار میشد. خداوند ایشان را رحمت کند .
یکی دیگر از اساطیر و فرزانه های ایران از میانمان رفت . با عشق الهی قبول مسئولیت نمود و بی تکلف زیست و بدون هرگونه هیاهویی از میانمان رفت.
روحش قرین رحمت باد
خداوند روحش را قرین رحمت خود بگرداند.پرفسور وثوق تمام عمر خود را بدون هیج جشم داشتی مصروف رسیدگی و درمان کودکان سرطانی کرد و برای مثال طی این سالها یک ریال بابت کارانه یا اضافه کار و.. از بیمارستان نگرفت. او سرمشقی برای تمامی پزشکان ما است نه به جهت جنبه های مالی بلکه به لحاظ علمی وشرافت حرفه ای.