والله این خوابگاه خیلی وضعش بد میباشد. این عکس ها خودشون گواه اند. باید وزیر علوم و رئیسان داشگاه ها خجالت بکشند. مطمئن هستم خیلی از وسایل را خود این بچه ها و جوانان عزیز تهیه کردند. قدر جوانان ما خیلی بیشتر از این میباشد. باید اتاق هایا سویت های مجزا در اختیارشان گذاشت.
سال 68 در دانشگاه امیر کبیر پذیرفته شدم . شش ماه که خوابگاه نداشتیم و آواره بودیم. بعدش هم یک ساختمان قدیمی 60 تا 70 ستاه اجاره کردند و دادند به یک سری دانشجوی مفلس مثل من. موتور گازی از توی خیابان انقلاب رد میشد ساختمان تکان میخورد.تا مدت زیادی حتی تخت و امکانات اولیه هم نداشتیم و حتی برای استفاده از دستشویی مجبور بودیم به خوبگاه های دیگه یا دانشگاه بریم. الان میگن بهتر شده ولی فقط خدا داند و کسانی که آنجا زندگی میکنند.
الان حقوق دانشجوی دکتری در اینجا ( آمریکا- دانشگاه تگزاس) حدود 1500 دلار در ماه است که از حقوق استاد دانشگاه ایران هم بیشتر است. (البته با 8 ساعت کار در هفته به عنوان جی آر ای)
این وضع خوابگاه و کثیفی و تراکم بالای نفرات در ایران و آنهم دانشگاه شریف واقعا مناسب نیست
به امید روزی که ایران هم ساخته بشه
ما رو باش فکر بچه دهاتی هستیم نگو از ما دهاتی ترم زیاده.آخه آدمای رپرس ساعتها وقت میذارین کامنت میذارین که بگین خوابگاه شریف خوبه یا نه؟والا که ما فکر میکردیم این شهریا چه فکرایی میکنن
آدم اگه بخواد درس بخونه تو سیاه چالم درس میخونه والا.....
بعدم خوابگاه اگر هتل 5* باشه بازم حس و حال خونه خود آدمو نداره
من روزها و شبهای خوش خوابگاه نشینی به هیچی نمیدم جدا فراموش نشدنی بود