متأسفانه خانواده های امروزی یا بچه دار نمی شوند و یا تربیت بچه ها را فقط در غذا و آب و خواباندن و لباس و... میدانند و پدر و مادر و اطرافیان، حتی گاهی رفتارها و عقاید غلط و زشت را به آنها یاد می دهند و اگر بپه ها آن گونه نباشند به آنها حمله کرده و تنبیه و تمسخرشان می کنند . بچه ها را باید از همان روز اول ورود به مدرسه هر روز با آداب زندگی فردی و آداب زندگی اجتماعی آشنا کرد و سیاستها و برنامه های تشویقی برای بچه ها در مدارس قرار داد. علاوه بر آن این دروس و برنامه ها باید هر روز و هر هفته و هر سال به طور دائم انجام شود و در تمام مقاطع دبستان راهنمایی دبیرستان و حتی دانشگاه ها هم ادامه یابد تا به این طریق این دانستنی های مورد نیاز و آداب و قوانین برای آنها ملکه ذهن شود و به عمق روح و روان شان نفوذ کرده و تبدیل به شخصیتشان شود . یعنی دائم و و در همه مکان ها و زمان ها. علاوه بر آن سایر نهادها مانند صدا و سیما و کانون های علمی و فرهنگی و بسیج و مساجد و ... هم باید این کار را در دستور قرار دهند یک کودکی که درست تربیت شود گاهی می تواند یک ملت را نجات بخشد . فراموش نکنید که کودکان نعمتها و امانت های خداوند و فرزند صالح گالی از گلهای بهشت است و آگر والدین در امر تربیت کوتاهی کنند رضایت خدا را از دست می دهند . آموزش چگونگی سخن گفتن با افراد مختلف ادب - آداب غذا خوردن و لباس پوشیدن و بهداشت و مسواک و حمام و مو و ناخن و ... آداب میهن دوستی- آداب احترام به والدین و بزرگتر ها - شناخت قوانین شهر و ترافیک و همسایه ها و آپارتمان نشینی و کار و تلاش و بویژه کار گروهی و تحقیق و پژوهش و کتاب خوان بودن و مطالعه و مواد غذایی و سلامت غذایی و خطرات موجود در جامعه و شناخت موجودات زنده و محیط زیست و تبدیل شدن به حامیان آنها و و حمایت از حقوق خود و دیگران طرز برخورد با کودک آزاری و یا حفاظت از خود و ... . اما چند مشکل اینجا هست 1-رفتار متناقض والدین و اطرافیان در محله و خویشاوندان 2- خود معلمان و مربیان و مدیر و ناظم و سرایدار مدرسه که خودشان گاهی و شاید اکثراٌ دچار مشکلات تربیتی و اخلاقی هستند و حتی این مسائل را به تمسخر می گیرند 3- طولانی بودن فرایند آموزش به کودکان و استمرار آن و تغییر دروس و ساعتها و مکان ها و معلمان و برنامه ریزی برای اجرای آن 4- همت ضعیف خود ما و مردم و مسئولین و کارشناسان

سلام
ناشناس جان باور کن ما معلم هاکه تربیت معلمی یا دانشگاهی هستیم تمام تلاش مان را می کنیم چون بچه های ما هم دانش آموز هستند(خودمان وشما هم بودیم).ولی باور کن زمانه عوض شده ولی بازهم سعی مان رابیشتر میکنم تا دانش آموزان بهتری تربیت کنیم انشاا... خداوند هم ما یاری خواهد کرد چون هدف مان خیر رساندن وانجام وظیفه بدون هیچ توقع وریاکاری می باشد.خدایا همه مردم ایران ومسلمانان جهان را عاقبت بخیر کن.آمین یاربالعالمین.

متاسفانه نه تنها در مدرسه بلكه در دانشگاه هم اين موارد آموزش داده نميشود و يكي از نشانه هاي يك فرد تحصيل كرده كه بايستي در تغيير رفتارش ديده شود مشاهده نميگردد شايد يكي از دلايل آن هم آموزش معلمان و استادان دانشگاه در همين سيستم تربيتي باشد كه باعث شده آنها هم زياد با اين مسائل آشنا نباشند تا بتوانند به بچه ها آموزش دهند.

ما واقعا مشكل داريم
بديهي ترين چيزهاي زندگي
حتي نحوه دستشويي رفتن بايد در مدارس آموزش داده بشه

كه انجام نميشه

من كه خود سرباز معلم روستا بودم مثلا ميدونستم كه هر چي هم حرف بزنم كه دندوناتون رو مسواك بزنين
براي بچه هايي كه خميردندان و مسواك رو صرفا در كتاب هاشون به زور ديدن بي فايدست
حداقل كاري كه تونستم يادشون بدم اين بود كه بعد غذا شده با يك چوب كبريت خلال دندون كنند

به نظرم تربیت مهم تر از علمه
چون تربیت همه جا بدرد میخوره ولی علم فقط برای یک شغل خاص مناسبه
مردم ما به جای اینکه مفاد قرداد ترکامنچای رو بدونن باید بفهمن که اگه در حق کسی ظلم کنند در حقشون ظلم میشه

متاسفانه تو مدارس ایران فقط رو تست زنی و حل مساله کار میشه. برای این نظام آموزشی بسیار بسیار متاسفم.

نظر منو نزدی
خدا ذلیلت کنه

فعلن که هر وقت بحث آموزش و پرورش وسط میاد موضوع بر میگرده به درامد و مواجب معلمین گرامی و تنها موضوع مهم ظاهرن در وزارت آموزش و پرورش همین بحث است سالهاست که در این سیستم که دائم هم در حال تغییر است صحبت از دگرگونی است اما این دگرگونی فقط خلاصه میشود در حقوق و مزایا و تنها تغییر در روش سه سه دو و سه سه چهار وو انگار مثل تیم ملی تمام هم غم شده در اسم و عناوین ...........