بنده توفیق شرکت در جلسات قرائت قرآن مسجد حاج فرج الله سابق دزفول همراه وی و تلمذ در محضر اخوی بزرگترش را داشته ام(نیم قرن پیش) این شهید گرامی و برادر بزرگش برای جوان و جوانان اهمیت خاصی در جلسات قائل می شدند و موجب حضور و استقبال جوانان از شعائر مذهبی می شدند هردو مظهر خلق و خوی پسندیده بودند شهید گرامی بسیار محجوب و با حیا بودند و پول گوشت را از خانم ها از روی پیشخوان بدون نگاه برداشت می کردند متانت و صفای او معروف خاص و عام بود خدای متعال روح بزرگ اورا غریق شادی گرداند
1_اولا زبان از تجلیل و تقدیر از این قهرمانان واقعا قاصر است. و 2_ ثانیا دستگاههای هنری و فیلمسازی هنوز نتوانسته اند این قهرمانان واقعی را برای کودکان ونسل امروز وآینده الگوسازی کنند. لطفا نگویید چه ربطی داشت! چرا که بقول دبیرمان (دیگران مس را مطلا می کنند/اوستاعباس نقره را مس می کند؟!) دنیای غرب باساختن قهرمانان خیالی ذهن کودکان ما را مدیریت می کند آنوقت ما برای قهرمانان واقعی فقط یادمی کنیم وخاطره و فاتحه می خوانیم!
خلاصه اینکه شهدا درست عمل کردند، ماچه کردیم؟؟؟