دخترک جوجه فورش، پدرش را در دور دست می نگرد که باری بر دوش می کشد چند برابر وزن خودش! و در حسرت آنکه لحظه ای، ای کاش به جای آن دخترکی بود که در آغوش گرم مادر در حال خرید پوشاک شب عید است!!!
آنطرف تر، چشم های پرتمنای دست فروشی، روزیش را در دستان رهگذران جستجو می کند.
ای خداوند بزرگ، ای بخشنده مهربان، به حق بندگان عزیز درگاهت و به حق آبرو داران آن بارگاه، آبروی هیچ نان آوری را زیر پای فقر قرار نده. همه باهم بگوییم: آمین یا رب العالمین . . . .
خیلی برایم جالب بود که بعد از دیدن تصاویر مناظری از پاکستان و بنگلادش و کشورهای شبیه این برایم تداعی شد و خیلی حیف که اصلا در شأن ایران سربلند و زحماتی که برای این بخش از شهر تهران انجام شده به تصویر کشیده نمی شود و برای بینندگان خارج از کشور کمی همراه با نگرانی و دلسوزی است که امیدوارم بنحو مقتضی حل گردد. چهارراه، خیابان، پارک، تفریحگاه و .... در خارج کشور چرا باید اینقدر جذاب و دیدنی باشد فقط بدلیل استفاده درست و بجا از وسایل و امکانات روز مثل لامپ و نئون و تابلو و تلویزیون و ....