ماشین و خونه میخریم / آجیل و پسته میخریم / لباس و تشک میخریم / لحاف لواشک میخریم / کبریت و فندک میخریم / دامن و تونک میخریم / از چین و ماچین میخریم / تولید و ماشین میخریم / گوسفند و خرک میخریم / سورمه و ماتیک میخریم / تسبیح و ماژیک میخریم / ژل رمانتیک میخریم / باز میخریم هی میخریم / پس ما گوشامون درازه ؟ / شنگول و منگول میخریم / تاب و سرسره میخریم / نخ بی قرقره میخریم / کفش و کلاه نخ نما / موی مصنوعی میخریم / شلوار و جوراب میخریم / هی از آب جوب میخریم / چوب میخریم توپ میخریم / میوه های خوب میخریم / گیلاس گلابی زردآلو / انار انگور با شفتالو / وای ایخدا رحمی بکن / برحال این خوردنی ها /

میخام یه جفت کفش بخرم.

سلام
به قول معروف باید به مردم ماهیگیری یاد داد نه یک ماهی کوچک مانند صدقه به مردم داد باید به داد بیکاری و تورم و گرانی و فقرو فلاکت رسید البته نه با دادن 70000 تومان ناقابل که با چشم برهم زدنی بخار می شود و اصلا ارزشی ندارد و به قولی صدایش از خودش بزرگتر است.
مشکل ما بیکاری جوانان و تحصیلکرده ها و کارگران بی نواست که با این ارقام درست نمی شود و باید یا اشتغالزایی کرد ویا بیمه بی کاری داد آنهم ماهانه و اقلا 400 هزار تومان .
باید تورم و گرانی مهار شود باید سطح دستمزدها جهانی شود. آنهم از طریق اصولی و از راه پیشرفت و رشد اقتصادی نه خرج کردن از صندوق توسعه ملی که سرمایه آینده و زیرساخت مملکت است...

ببخشید منظورتون بیست دلار هستش؟ نمیدونم با 20 دلار چیکار میشه کرد؟ البته 2/5 کیلو گوشت هم میشه خوب

۷۰ تا کارت شارژ ۱۰۰۰۰ ریالی میخرم.

میخام یه جفت کفش بخرم.

باز هم که نظرات را سانسور میکنی . چرا باید مطالبی
که حاوی توهین و افترا و .... نمی باشد به سلیقه
شما منعکس نشود . همین 70 تومان را از ما بگیر
اینقدر روی اعصاب ما تخته گاز نرو پدرجان .

بهترین کار با 70000 تومان احداث بانک خصوصیه

22 بهمن 28 ساله شدم.میرم باهاش زن میگیرم.
نامردایی که پول ما را تحت عنوان مابه تفاوت فروش ارز بالا کشیدن پس بدن که روزگارم سیاه شد.

خیلی دوست داشتم، یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری این متن را بخواند و بعد به عنوان یک تبلیغ عملیاتی اجرا کند. ولی حیف اینقدر وقت ندارم تا این طرح را پخته تر و بهتر ارائه دهم.
ای کاش می شد یک بانی متنفذ می آمد و در یک شکل تعاونی خودجوش مردمی یارانه علاقه مندان به این طرح را جمع آوری می کرد و توسط یک بانک عامل (که فکر کنم همه بانکها از خدا چنین فرصتی را بخواهند) جهت خرید مواد اولیه داخلی مربوط به کشاورزی (در شش ماه اول سال) و صنایع کوچک با حداقل دوره بازگشت (حداکثر 3 تا 6 ماه) اختصاص می داد و خود اقدام به خرید از کارخانجات داخلی نموده و تحویل کارخانه های مصرف کننده می داد. اگر سود سالیانه 20 درصد (که کمتر از تمام بانکها می شود) برای این منطور در نظر گرفته شود، و کارمزد 2 درصدی بانکها از محل سود حاصل از تجمیع و پیش خرید انبوه این مواد تامین گردد، با فرض اینکه مواد اولیه تقریبا 1.5 تا 2 بار پیش خرید شوند (یعنی مواد اولیه کارخانه الف از کارخانه ب خریداری شده و قسمتی از مواد اولیه کارخانه ب از کارخانه ج خریداری شود که این زنجیره می تواند ادامه دار هم باشد) عواید آن بین 30 تا 40 درصد سالیانه برای سرمایه گدار خواهد بود. تقریبا این سود، سود یک کار کامل در بازار خواهد بود. ضمن آنکه اقلا 3 تا 10 بار این مبلغ در صنایع مختلف به کار گرفته شده و مشکل مواد اولیه و حتی فروش خیلی از کارخانه ها حل شده است.خیلی هم احتیاج به ضمانت ندارد. چون بجز در قسمت تولید صاحب کالا می تواند سرمایه گذار باشد.
شاید اگر شیر مردی پیدا شود و این زنجیره را راه اندازی کند، آثار مخرب این تصدق دولتی کم شده و آن فکری که دولت نکرد، عملی شود.
در راستای عمل به فرامین اسلام،
آباد باد میهن من ایران