متاسفانه صنعت خودرو کشور هیچ گاه در راستای اهداف کلان نظام حرکت نکرده است. علت عمده این اتفاق هم نبود مدیران قوی و دلسوز در راس خودروسازی کشور می باشد.
هم چنین عمده تصمیم گیران در بدنه خودروسازی اعتقادی به توانمندی های داخلی ندارند و تمایل دارند تا قطعات و مواد اولیه از خارج تهیه شود تا رانت و سودهای کلانشان از بین نرود مثلا قطعاتی مثل پلوس و بلبرینگ علیرغم داشتن کارخانجات تولیدی (که بیش از 15 سال از تاسیسشان می گذرد) هم چنان از خارج خریداری می شوند.
تنها منفعت صعنت خودرو در ايران فقط پز است ما خودرو توليد مي كنيم به چه هزينه اي مصرف سوخت سرسام اور مقام اول در دنيا كشتار جاده مقام اول فقط در خصوص ايمني آخر است تمام عناوين اولين را خودرو سازان به خود اختصاص داده اند خودرو نه بهره وري دارد نه استاندارد دارد با همين قيمت ها مي شود در كشورهاي همسايه خودرو 2012 سوار شد
نقل شده است که مردی متصف به امساک و مقید به کاهش هزینه ها بود و برای استحمام از تهران به قم می رفت چون هزینه استحمام در قم ارزان تر از تهران بود اما این مرد فراموش می کرد که با احتساب هزینه رفت و آمد در عوض ضرر و زیان این قضیه بیشتر است.
شاید در بادی امر به نظر آید که بعید است که خطایی به این آشکاری رخ دهد اما رفتار های که در قبال شرکت های خودرو سازی و کلا اقتصاد ایران می شود شبیه همین مثال فوق خواهد بود.
یعنی هزینه زیادی به بهانه های مختلف مانند اشتغال و ... می پردازیم اما فراموش می کنیم که این کار، منابع ملت را به هدر می دهد و مردم را استانداردهای روز دنیا محروم می کند.
دادا اشتباهت همینه نوزاد نیس بلکه دوشنده ملت و شر دهنده به دولت هستش یه زمان که پراید 7 میلیون بود یکی از فعالان تو این صنعت می گفت قیمت تمام شدش سه میلیونه و مالیاتها و سایر عوارض میکندش 7 میلیون خوب حق بدین که دولت از این منبع درآمد حمایت کنه