با سلام خدمت همه هموطنان و عرض پوزش از همه کسانی که حرفهای من توهین تلقی می نمایند .متاسفانه مسئله اصلی "فرهنگی"است به این معنا که هیچ کار فرهنگی اثرگذاری در این زمینه صورت نگرفته که می بایست بررسی شود علت تاثیر نداشتن این موضوع چیست؟ولی یک چیز برای من مشخص است که تا زوری در کار نباشد کار فرهنگی جواب نمیده یک نمونه آن در بزرگراه کمربندی مشهد تا زمانی که دوربین نصب نکردند سرعت حرکت ماشینها تصصیح نشد

به این دو تا سوال و جوابی که در ذهن دارید کمی بیندیشید:
۱- فکر میکنید چند درصد رانندگان ایرانی خانم هستند؟
۲- در چند درصد تصادفات درون شهری یکی از ماشینها راننده خانم دارد؟

وبلاگ زیر مروری به برخی حوادث رانندگی و اخبار مرتبط با آن در ایران طی چند سال اخیرتقریبآ دسته بندی شده همراه لینک
http://carcrash.blogsky.com/

همه مشكلات در مصلحت انديشي غربال گري است يعني قانون هم ميتونه براي يك عده اجرا بشه براي يك عده نه و به همين دليل ميشه قوانين را دور زد

2 چیز در این کشور شبیه هندوانه است
1.ازدواج
2.پراید(البته اکثر ماشین ها در حال تبدیل به هندونه است)

اکثر نظرات درست است ولی کلاه خود راقاضی کنیم چقدر به نظرات عمل می کنیم .بحث دراین خصوص زیاداست کتابی درحال چاپ داریم به نام راههای پیشگیری وکاهش تصادفات با حدود 120صفحه.ولی به عمل کار براید به سخندانی نیست

بزرگترین مشکلات رانندگی در ایران::
1- عدم رعایت فاصله مجاز از ماشین جلویی
2- لایی کشیدن
3- سرعت غیر مجاز به ویژه در شهر
به نظر من وضع جاده و ماشین در مرحله بعدی قرار دارند. خیلی از کشورها با وضعیت جاده و ماشین بدتر از ما، وضعیت بهتری در رانندگی دارند.

به نظر من اگه خودرو و جاده به طور کامل ایمن بشه، فقط آمار فوت در اثر تصادف پایین میاد و تعداد تصادفات، که بیشتر مربوط به فرهنگ رانندگی و رعایت قوانین رانندگی مربوط میشه، هرگز پایین نمیاد.

سلام
چند وقت پیش ماموریتی اداری به کره جنوبی داشتم و از رانندگی مردم در اونجا واقعا لذت بردم. نکاتی که در رانندگی رعایت می کردند بسیار بدیهی و پیش پا افتاده است و همه اونها رو می دونیم ولی رعایت نمیکنیم.
در اتوابان کاملا سرعت مطمئنه را رعایت میکردند.
به هیچ وجه به راننده جلویی چراغ نمی زدند.
تقریبا از بوق استفاده نمی کردند.
لاین اضطراری سمت راست در اتوبان ها به هیچ وجه اشغال نمی شد حتی در ترافیک شدید که خودم یک مورد شاهدش بودم.
در شهر ها اجرای قوانین سخت تر بود و همه خودروها دقیقا پشت خط عابر توقف می کردند و البته مردم هم کاملا رعایت می کردند و از هرجایی از خیابان عبور نمی کردند.
اولویت همیشه با عابر پیاده بود من خودم چند بار تا پایم را در خیابان گذاشتم خودرویی که می امد در فاصله دو تا سه متری من توقف می کرد.
از سبقت های بیجا خبری نبود
و از همه مهم تر رعایت فاصله از خودروی جلویی در اتوبان و شهر ها.
در سئول که حتی از تهران پر جمعیت تره نظم در رانندگی کاملا به چشم می خورد و شما اصلا صدای بوق نمی شنیدید و واقعا آرامش داشتید. فقط پشت چراغ قرمز ها کمی ترافیک و ازدحام خودرو بود که طبیعی بود
همه کاملا بین خطوط حرکت می کردند و یادشان نمی رفت در موقع تغییر لاین راهنما بزنند.
خب همه ما موارد بالا را کاملا می دونیم. ولی واقعا رعایت می کنیم؟
من یک عقیده در مورد رانندگی در ایران دارم و رعایت می کنم و اون اینه که حتی اگه حق تقدم با منه باز هم حق رو به طرف مقابل می دم چون بیشتر اوقات متاسفانه طرف مقابل رعایت نمی کنه.حداقلش اینجوری تصادف نمی کنم حتی اگه مقصر طرف مقابلم باشه
چند بار دیدید که وقتی تو خیابان اصلی هستید یه خودرو بی مهابا و بدن اینکه توجه کنه از خیابان یا کوچه فرعی ناگهان پیچیده تو خیابان اصلی؟
چند بار دیده اید که خودرو توی پارک بدون زدن راهنما و حتی نگاه به آیینه ناگهان حرکت کرده باشه؟
چند بار دیده اید که چراغ شما سبز شده و هنوز راننده ها با اینکه چراغشون قرمزه می گازن تا سریع رد بشن؟
چند بار دیده اید تو خیابان ها و جاده ها بدون زدن راهنما و توجه به آیینه تغییر لاین بدن؟
چند بار دیده اید که در چهار راه ها شما چراغتان سبزه و حرکت کرده اید و مسیرتان مستقیمه و ناگهان خودرویی از سمت راست شما به چپ گردش کرده؟ در حالیکه باید از منتها الیه چپ به سمت چپ گردش می کرد؟
من نمی گم مشکل از جاده ها و خودرو ها نیست ولی باور کنید رعایت همین نکات ساده از 60 تا 70 درصد تصادفات در جاده و شاید بیش از 90 در صد تصادفات در شهر جلوگیری می کنه.

به نظر من تا زمانیکه قوانین راهنمائی ورانندگی در قلب ومافی الضمیر اکثریت جامعه ما نهادینه نشود(که بخشی از شرط کلی نهادینه شدن قانون در کشور ماست ) اوضاع به همین منوال خواهد بود علائم ظهور این پدیده مبارک هم اینست که اولا من راننده در برخورد باعلایم وتالوهای راهنمائی دنبال شرط دوم یعنی حضور یا کنترل فزیکی پلیس راهنمائی ورانندگی نباشم وثانیا پلیس محترم راهنمائی ورانندگی نیزبا عملکرد صحیح خود (ازجمله رفتار مودیانه وبیرون نپریدن از مخفیگاهها در جاده وحتی الامکان استفاده از دوربینهای کنترل معابر وجاده ها) این تصور را "که هدف اصلی از صدور برگ جرائم در درجه اول تامین مالی این نهاد است" از ذهن خلق الله بیرون بیاورد.باور کنید هر وقت التماس راننده بیچاره ای که در جادهادر تور کمینگاه فیزیکی پلیس گرفتار شده وعتاب وخطاب توام با کبر وغرور مامور در جلو دوربین را میبنم احساس میکنم به شخصیت تمام مردم کشور از جمله خودم توهین شده است.باور کنید در فرهنگ رانندگی اکثر کشورها خط ممتد در وسط جاده ها واقعا به معنی دیوار غیر قابل عبور است اما در کشور ما به شرط حضور فیزیکی همان مامور وترس از رفتار نه چندان مودبانه اوست که تکلیف رعایت این علامت وسایر علائم رانندگی را مشخص میکند .