حالا چرا اينقدر دعوا و مرافه ؟ هر كس دلش خواست بخوره هر كس نخواست نخوره . مهم باور انسانهاست . اگر كسي معتقد باشه به تبرك و شفا نتيجه شو مي بينه ، كسي هم كه نباشه حالا تو هر جي مي خواي بهش بگو . صلوات بفرستيد تموم بشه بره.
ساعت 2 بعدازظهر تاسوعای سال 56 بدنبال
گرفتن غذای نذری از میدان آزادی تهران به
خیابان ری رسیدیم . مسجدی غذای نذری
داده بود و تمام شده بود . پیرمردی دلش سوخت و با لهجه محلی به نوجوانی گفت برو
ته مونده بشقاب سینه زنها را تو قابلمه این
بنده خدا بریز . عجب برکت و مزه ای داشت .