به نظر من مهمترین عامل بوجود آمدن این فرهنگ عدم نظارت در کار و ارزشیابی منصفانه هست . یعنی اینکه مقدار تلاش یک کارگر یا کارمند ویا ....منصفانه سنجیده بشه و بر اساس آن تشویق یا تنبیه صورت بگیره این چالش کم کاری بوجود نمیامد

زیاد پرادعا هستیم تا گزینه های مذکور

روانشناسی می گوید ناشی از تنبلی است

چون دانش روز ما وارداتی است و استفاده از دانش، فرهنگ هم میخواهد و چون ما با ورود فرهنگ بیگانه به هر طریقی مخالفت میکنیم و ان را تهاجم میپنداریم ،این است که در دانشی که مال ما نیست بی فرهنگ میمانیم . مثل فرهنگ رانندگی و...
امروز صحنه عجیبی دیدم ! کارگران برای اینکه از کپسول گاز ، کامل استفاده کنند زیر ان اتش روشن کرده بودند !!!! این یعنی اینکه ما نه تنبلیم نه به خیال خودمان زرنگ .....ما بی فرهنگیم !!! اشتباه نکنید، فرهنگ تاریخ نیست و ادبیات نیست که همه فکر میکنیم ما غنی هستیم !!!!

مشکل زرنگ بودن یا نبودن نیست مشکل اینحاست که همه به فکر خود هستند و مشکل فرهنگی ایست. و بقیه اصلا مهم نیستند. برای کار خود چنان پیگیر و با به جفت هستند که اصلا در ذهن نمی گنجد و در این حین هر کاری میکتیم که زودتر به مقصد برسند حتی اگه در حین این رانندگی باعث اسیب یا تصادف برای دیگران شوند. بیشتر پول از بقیه بگیرند (با زیر آب زدن، حق خوری ظلم و ...). این در فرهنگ ما جا افتاده در ضرب المثل ها مشاهده میشه. مثلا اگه این دیگ برای من نجوشه و ......
چند وقتی ایست دارم روی رفتار و کردارمون دقیق میشم میبیبم خیلی هم مردم با فرهنگی در این دوران نیستیم فقط اسم و حرفش مونده . خود بزرگ بیبن شدیم از لحاظ فرهنگی روی مردم کار نکردیم بیگانگان به صورت بی فرهنگ ما را بار آوردند. ولی مسئولین هنوز ظاهر را دارند میبینند. و نمیخواهند واقعیت ها را قبول کنند

به نظر من ویزگی هایی که شما به ان اشاره کردید(قانون گریزی و...)قبل ازانکه نوعی زرنگ بازی به حساب اید،نوعی خود گول زدن و کلاه سر خود گذاشتن است زیرادر نتیجه تداوم ونهادینه شدن همین ویزگی های است که ما هنوزنتوانسته ایم از منابع و امکانات موجود در کشورمان به نفع ساختن یک کشور اباد وپیشرفته به نحو درست وعقل پسندی استفاده کنیم.جالب اینجاست هنگامی هم که در تعقیب این منافع زود گذر وزدو بندهای کثیف با مانعی روبرو می شویم حاضر نیستیم سر به تن کسی باشد حتی اگر این کس ارزش ها ومنافع تشکیل دهنده شاکله هویتی ما هم باشد.شاید به همین خاطر است که ما به راست وبه دروغ وبی رحمانه هنگامی که اوضاع به نفع مان نیست تمام ملاحظات وبنیادها را نادیده می گیریم تاشاید دوباره شرایط را به نفع مفت خوری خود فراهم سازیم.حال این سوال مطرح است که ایا این ویزگی ها ذاتی جامعه ماست؟یا برامده ازعلل وعوامل بیرونی است؟در این زمینه فراوان بحث شده است که مرور واعتبار سنجی مطالعات مذکور فرصتی دیگر را می طلبد.امابه نظرمی رسد مهم ترین مولفه در ترویج وتثبیت رفتارهایی ازاین دست در نظام اجتماعی ایران فقدان شکل گیری یک رابطه عمیق ومستمر بین صاحبان اصلی فرهنگ ویا به اصطلاح بزرگان قوم وحاکمان سیاسی جامعه ما بوده است که در نتیجه فقدان این پیوند عمیق وارگانیک مصلحت اندیشی وعافیت طلبی به کنش غالب کشور تبدیل شده است...

نمونه زرنگ بازی اینه که پول ندی البوم خواننده ی رو بخری جاش بری مجانی دانلودش کنی و که همه ما گرفتاریشیم

درکل تاریخ ما ایرانیها به خودبزرگ بینی ودروغگویی وتظاهر شهره خاص وعامیم خوب با چنین مشخصاتی معلومه که تنبلی رو هم نوعی زرنگی به حساب میاریم ولی باید اینو بدونیم که هر فردی که به نحوی از انحاء کلاهش رو برمیداریم تا عزیزمون رو خوشحال کنیم خودش عزیز کس دیگریست ...و بنابراین تنبلی وتظاهر، زرنگی نیست بلکه خود زنی است .

ما شاید در آموزش ویاد گیری با هوش و با استعداد باشیم ولی متاسفانه در روابط احتماعی با یکدیگر دچار نوعی زرنگی و رندی خود را مدانیم و این را در همه زمینه های کاری در نظر باید بگیریم

خودمان اعتراف می کنیم سیستم اداری ناکارآمد است پس چرا به فکر اصلاح آن نیستیم مگر کشورهای دیگر در اول تشکیل سازمانها این مشکلات رانداشتند ؟ولی آنها بازخورد داشنتد وبه مروزر زمان به طرف بهبود مستمر حرکت کردند ما چطور فقط در پایان نامه های دانشگاهی وتحقیقاتی راه حل ارایه می دهیم ولی انها رادرعمل بکار نمی بریم دوگفته مان نیم کردار نمی شود