داشتن منابع هیچ وقت نبوده ونخواهد بود ایکاش برای این منابع مدیران لایق داشتم نه نوکران نالایق(اگر این هم شعاری برای عوام فریبی نباشد)

ما اگه نفت و گاز نداشتیم چون مردم تنبلی هستیم وضعمون مثل افغانستان بود. و این مختص ما تنها هم نیست، عرب ها هم همینطور، تا قبل از کشف نفت اغلب یه مشت بادیه نشین عقب مانده بودن.

ای کاش در این مملکت مدیران لایق داشتیم. مردمانی حامی آن مدیران، تا از نعماتی که خداوند به این سرزمین داده بدرستی استفاده می شد.
وقتی پول نفت در دست مدیران کوتوله هست شرایط از این بهتر نمیشه که دیگر دوستان آرزو می کنند کاش نفت نداشتیم.

اين نفت و گاز نيست كه ملتها رو عقب يا جلو مي‌بره اين عقل و فهم و راستي و درستي مردم و مسئولين اونهاست كه كشوري رو عقب يا جلو ميبرد. مشكل ما سوء مديريته نه نفت يا گاز ما با اين بي فكريها و فرهنگ تنبلي و تن آسايي اگر نفت هم نداشتيم قطعا عقب مانده‌تر از اينها كه هستيم بوديم

نفت خیلی خوبه، فکر می کنید عربستان الان فقط نفت می فروشه و مملکتشو می چرخونه، اونا صنعت پتروشیمی بسیار قوی دارن، تولید آلومینیومشون خیلی بالاست و برخی صنایع دیگه. پس می شد پول نفتمون رو مثلا تو پتروشیمی سرمایه گذاری می کردیم و الان اولین تولید کننده محصولات پتروشیمی دنیا بودیم طوری که دنیا واقعا به ما احتیاج داشت.

پول نفت نباید برای ماجراجویی هزینه بشه.

ما قبل از نفت کشاورزی و دامپروری و صنایع دستی قابل مطرحی در سطح جهان داشتیم ( متوسط نه عالی) چه بر سر آنها آمد ؟
به مرور و یکی یکی به دست مدیران نا لایق به اتکاء نفت و به بهانه حمایت از مصرف کننده و به خاطر پر نمودن کیسه رفیقان و رانت خواران دور و بر با واردات بی رویه از بین رفت .

ما تا قبل از نفت اقتصادی داشتیم که وابسته به مردم بود ولی توی این 100 سالی که نفت توی ایران پیدا باعث شده که دولت نیازی به مردم نداشته باشه واین باعث که دولت کمتر به فکر مردم باشه چون بودجه ان از طریق نفت تامین میشه و ما قبل نفت اقتصاد بزرگیداشتیم مثل دولتهای سلجوقی و صفوی و نفت باعث شد توجه ما به نو اوری دادن اهمیت دانشمندان کم بشه و در نتیجه نو اوری در اقتصاد ما کم بشه و در ضمن با خاطر بی لیقایت های شاه های گذشته باعث شد ایران تسخیر بشه و با پیدا شدن نفت در ایران باعث شد مونده گار شدن کشورهای دیگه واستعمار شدن ایران و به قولی باعث شده به عنوان یه مرغ چاق در نزد کشور های دیگه به نظر برسه طمع اون کشور ها از ما کنده نمیشه تا وقتی تمام انرژی ما رو با خود ببرن

مدیریت ضعیف و .... بیت المال داریم. البته همه دوستان لپ کلام گفتند منتها الآن را اگر با زمان آقای خاتمی مقایسه کنیم متوجه می شوید که .... بیت المال یعنی چه؟؟!! عسلویه الآن را با آن زمان که درآمد نفتی از نصف الآن هم کمتر بود مقایسه کنید و ....

همان چند نظر اول را که خواندم، فهمیدم درد ما چیه؟ همه ما می دانیم نفت یک سرمایه استرتژیک هست که اگر نداشتیم کل خاور میانه وضعیتی شبیه به امروز کشورهای فقیر آفریقایی پیدا می کرد و هیچ اثری از هیچ سرمایه ای در مملکت نبود. ولی امروز اگر کسی توانست روی املاک تنها یک خیابان ولیعصر پایتخت قیمت بگذارد، می توان نتیجه گرفت که نفت سرمایه به درد نخوری است. (این خیابان 22 کیلومتر بوده که عمدتا بر تجاری داشته و بیش از چند صد پاساژ با قیمت بیش از متری 20 میلیون تومان در آن هست.) و همینطور قیمت سرمایه های دیگر داخل و خارج مملکت را محاسبه کنید، خواهید دید که ایران جزو سرمایه دارترین کشورهای دنیا بوده و نکته جالب تر اینکه ما در 100 سال اخیر سرانه تولید ناخالص ملی مان خدودا جزو 30 کشور ثروتمند دنیا نبوده. (همین الان فقط درآمد حاصل از نفت و پتروشیمی حدود 2000 دلار برای هر نفر می باشد.)
اما درد ما چیه؟
آنهایی که فرمودند کاش جای نفت چیزهای دیگری داشتیم، قصه مرغ همسایه غاز است را تکرار می کردند، چون اگر همه چیز هم یکجا داشتیم، مثل همین نفتمان آنرا به هدر می دادیم. قصه ما قصه آن شیخی است که جواهرات را درون آب می انداخت و می گفت از صدایش خوشم می آید. حالا ما نفت داریم که صنایع همه دنیا را راه انداخته، حالا می گوییم ای کاش آب داشتیم کشاورزی می کردیم یا همت داشتیم و فتح الفتوح می کردیم یا از همه بدتر می گوییم کاش هیچ نداشتیم، روی پای خودمان می ایستادیم!!! ولی غافل از اینکه همه اینها را داریم، نفت هم داریم، ولی باز هم احساس وابستگی و ناداری می کنیم.
مخلص کلام اینکه ما باید از این نعمات خدا درست استفاده کنیم، و چون زیاد داریم دچار اسراف و تبذیر نشویم. مثال ما مثال ماهی است که همش می گوید آب، آب کجاست.....

آقا ول کن، فعلا بذار ما ملت تنبل ایرانی نفت رو خام بفروشیم و زندگیمون رو بچرخونیم،درسته که 50 سال دیگه نفت تمومه، حالا ما نفت نفروشیم و حال ننماییم که بچه های ما نفت داشته باشن؟ می خوام صد سال سیاه نفت نداشته باشن، اصلا مرد باشن و روی پای خودشان بایستند (اقتباس از بخشی از دیالوگ های سریال مسافران)