به نظر من ایجاد شغل ومسکن بهترین راه حل برای ازدواج جوانان میباشد

این دنیا که دیگه از ماها گذشت اما بچه ها اون دنیا ازشون نمیگذریم..... اشکال نداره ازدواج نمیکنیم دخترای پر افاده هم بمونن ور دست مادرشون ترشی بندازن

باسلام زن خيلي خوبه البته اگه زن واقعازن باشه من كه تازه ازدواج كردم خيلي هم ازهم راضي هستيم البته بعضي هاهستن چشم برچشمي ديگران زندگي رونابود ميكنه

من 6 ماه ازدواج کردم 3سال خدمت سربازیم تموم شده و 15م پس انداز داشتم تصمیم به ازدواج گرفتم 30 سال سن دارم خانم من کم توقع هست 14 سکه هم مهرشه 4میلیون شیر بها دادم برام موند 11م 2 میلیون خرج عقدم شد و 4 میلیون حلقه و سرویس خریدم موند 5م حالا با این اوضاع خاننم میگه عروسی نگیریم بنظر شما با 5 میلیون میشه خونه اجاره کرد از اون ور لوازم خانگی بقدری گرون شده که همسر من با 20م نمیتونن جهیزیه کامل بخرن حالا کدوم جون با این شرایط دست به ازدواج میزنه ..........من اگه الانم بود به هیچ عنوان ازدواج نمیکردم چون هم خودم بدبخت شدم هم یکی دیگه مثل خودم

چه درد ودلي دارن جوونها ، كجاين مسئولين اين حرف جوومنهارو بياييد از همين كامنتها بخونيد ببينيد با ندونم كاريتون چه برسر بهترين سنت پيامبر وجوونهاي عزيز آورديد از صميم قلب براي همه شما جوونها دعا مي كنم تا بهترين زندگي بهترين همسر را داشته باشيد.

شرايط وحشتناكه..دوستان هم گفتند...ولي بايد خودمون كار يكنيم

راستش منم موافقم که این حرفها مشکلات رو حل نمیکنه، ولی در نهایت باید پا بزارین وسط میدون، اگه بخواین دنبال دختر ایده ال یا پسر ایده ال بگردین یا اینکه صبر کنین خونه و ماشین و .... جور بشه، مثل کسی میمونین که رفته سینما و فیلم شروع شده و تا وسطای فیلم رسیده ولی اون هنوز داره دنبال صندلی خوب واسه نشستن میگیره. همه راست میگین از گرونی و ... ، ولی یادتون باشه(چه دختر و چه پسر) وقتی سنتون رفت بالای 35 سال اونموقع میفهمین تنهایی یعنی چی، زندگی رو سخت نگیرین دوستای من، البته به شرطی که خودتون هم انسان سالمی باشین مطمئن باشین که همسر سالم و خوبی مثل خودتون پیدا میکنید. شرط اول اینه که نترسید، یادتون باشه که ترس برادر مرگ است
قربون همتون

سلام..من در سال 1389 در سن 22 سالگی نامزد کرده و در فروردین سال 91 ازدواج نمودم.
از سال 88 هم در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استخدام شدم و هنوز هم مشغول به کار می باشم.
قبل از ازدواج همه حرفهایی که در مورد سختی و مشکلات ازدواج زده می شد رو شنیدم ولی توکل به خدا کردم..
اینکه میگم توکل شعار نیست و واقعا همینطور بوده..
الان هم که 24 سال سنم هستش و یک خونه 90 متری و یک ماشین تیبا دارم.
البته خونه قبل از نامزدی خریده بودم.
نه بابام پولداره و نه کمکی گرفتم.
از اول راهنمایی کار میکردم تا الان که دارم این مطلبو مینویسم هم کار میکنم.
مثل خیلی های دیگه هم نیستم که تا بوق شب کار کنم.
نهایتا 6 بعد از طهر خونه هستم و در کنار خانواده.
ضمنا خیلی هم مردمی هستم و از جنس همین مردم.
خیلی وقنا خودمون سخت میگیریم.
خدارو واسه این همه نعمتی که به من داده شکر میکنم.

بی کاری نبود درآمد برای برق آب گاز اجاره منزل که هرروز بالامی رودنداشتن پول برای رازی نگهداشتن خانواده نداشتن ماشین و........... و خیانتهای دو زوج خوشبخت چشم وهم چشمی برای لوازم منزل سفر به استانهای کشور

بسم الله
کسی که نخواد تهران زندگی کنه اینجا نظر داده؟