آینده مبهم و بی تفاوتی نسبت به کانون خانواده موجب عدم تمایل به افزایش افراد خانواده شده است از دلایل مهم آن ابهام نسبت به اقتصاد خانواده

تا وقتی که خود ببنده چشم انداز روشنی از آینده نداشته باشم و روز به روز شاهد رشد مشکلات زندگی و معیشتی هستم چه دلیلی دارد که به فکر تولد بچم باشم. ما الان تو دورانی هستیم که برای تهیه مواد غذایی با 75 میلیون جمعیت مشکلات و گرانی داریم حالا جمعیت بره بالاتر به نظر دوستان بهتر میشه شرایط؟!!!!!!!!!!!!

فقط سیاست های غلط دولت و بیکاری عموم مردم به غیر از وابستگان دولتی
الان دولتی ها بچه زیاد می اورند و بقیه هیچ

افزایش جمعیت در این شرایط یعنی حماقت

شک نفرمایید که علت اصلی کاهش جمعیت رشد سواد و آگاهی است. در ژاپن سیاست های تشویقی شدیدی برای زادو ولد گذاشتند اما هیچ استقبالی حاصل نشد. حتی اگر وضع اقتصادی مملکت خوب می شد-که با این اقتصاد دولتی و آزمون و خطاهای مسولان خوب نمی شود، بازهم رشد جمعیت زیاد نخواهد شد.

1. فرهنگ سازی در جهت مناسب نبودن تک فرزند در خانواده و اثرات سو آن
2.سیاست تشویقی دولت برای فرزندان بیشتر به طور مثال برای فرزند سوم یک اتومبیل برای فرزند جهارم یک مسکن مهر حدف سربازی برای فرزند ان پنجم و بیشتر
3. تبلیغات دینی در این عرصه

سلام
عزیزی که نظرات را تایید می کنی، در مورد نظر زیر اصلا دقت کرده ای؟ مگر خانواده شهدا کلا چند درصد جامعه اند؟ تنها 1 درصد یا کم تر از یک درصد و خانوادهاشون که برای دفاع از 99 درصد بقیه رفتن حقشون این نیست... واقعا متاسفام!
"بخشي از علل كاهش رشد جمعيت مربوط به روند زندگي در كل دنيا مي باشد... نداشتن اميد شغلي كه با وضع سهميه براي ارگان ها خانواده شهدا جانبازان آزادگان و .... اين اميد را براي كساني كه جوياي كار هستند كمي بيشتر پيچيده مي كند. اگر سهميه براي دانشگاه درنظر مي گيريد كه آين هم اشتباه است ليكن در بحث اشتغال فرصت ها را برابر ببينيم. به جاي دادن سهميه هاي دانشگاه ، كار و رانت هاي سرمايه گذاري بياييم براي اين دسته از افراد به جاي دادن سهميه براي آنان آموزشگاه هاي تقويتي كم بها در نظر بگيريم ليكن در هنگام آزمون دانشگاه تبعيض قايل نشويم. همه اين مسايل دست به دست هم مي دهند تا اميد را از جامعه بگيرند. آن ها كه دارند و بچه هايشان از بهره هوشي بيشتري بهره مي برند كه بچه هاي خود را به خارج مي فرستند و آن هاي كه پول ندارند، سهميه اين چنيني ندارند كه در صد زيادي از جامعه را تشكيل مي دهند ناگزير راه كنترل جمعيت را پي مي گيرند..."

وارکردن یکنفردیگردرفضای فقروبیکاری وبی حرمتی - ظلم واقعی است

ببینید کار را به کجا رسوندید که دیگه تمایلی به ازدواج کردن هم برامون نمونده ... منم یکی از اونایی هستم که مجردی زندگی می کنم ...

در بيست سال گذشته وضعيت معيشت مردم رو به بهبود نبوده و خدمات واقعي تامين اجتماعي هم كمتر شده
با در نظر گرفتن تورم دائمي و اقتصاد بيمار و بيكاري فزاينده مردم در دخل و خرج روزمره خود مانده اند
و با ديد فضاي فعلي احتمال بهتر شدن اوضاع نيز بعيد به نظر ميرسد
پس انتظار رشد جمعيت در اين وضعيت كمي احمقانه بنظر ميرسد