از دید ورزشی تو ایران پول خرج برای فوتبال فایده ای نداره همونطور که تا الان به جایی نرسیده و حتی تو آسیا هم حرف برای زدن نداریم اگر پول میخاد تو ورزش صرف بشه تو رشته های دیگه بشه مثل کشتی که ایرانی ها استعداد دارن و رضا زاده ها رو داشتیم
از دید کلی هم اصلا رضای خدا در این هست که همچین هزینه هنگفتی بشه از بیت المال برای یه عده که معمولا از نظر اخلاقی سالم نیستن یا با این پولها خراب میشن نمونه هاش رو هم دیدیم بعد هم میشن الگوی جوانهای مملکت.
اگر این پولها جهت کمک به بیمارهای صعب العلاج بیماری های خاص یا سرطانی یا میدونید با این پول چند تا خونه میشه ساخت برای مستضعفین و یا کمک خرج چند خانواده فقیر رو میشه داد یا بسیاری امور دیگه که رضای خدا رو به همرا داره

معلوم نیست این فوتبال چی از جون ما میخواد، میلیاردها تومان از پول بیت المال دادن به بازیکنان و مربیان و حالا هم میلیاردها تومان میخواهند برای پخش این بازی های مسخره و بی کیفیت.
اگر این میلیاردها تومان خرج زیر ساخت ها و ساخت ورزشگاه های مجهز و پیشرفته و اماکن تفریحی ورزشی برای کشور میشد، خیلی بهتر بود.

ورزشی که اینهمه سالهای سال از بیت المال شده هزینه برایش شده و نتیجه ای جز ترویج بی اخلاقی نداشته و نتیجه دیگری هم در ورزش قهرمانی نداشته همان بهتر که از تلویزیون پخش نشود. چرا تا وقتی که ورزشهای مفیدتری مانند والیبال، بسکتبال هستند که بهتر جواب داده اند، روی آنها سرمایه گذاری نشود.
صدا و سیما هم البته جدا گانه شایسته انتقاد است که بجای کیفیت به کمیت پرداخته است. بعضی جاها خوب و بعضی جاها ضعیف عمل کرده و از همه بدتر پخش آگهی ها در رسانه ملی ست.

هر دو طرف ماجرا یعنی صدا و سیما و فوتبال متکی به بودجه های کلان و بی حساب دولتی هستند.اولی قافیه را با برنامه های بی کیفیت به ماهواره ها باخته و دومی هم پول بیت المال را در جیب ورزشکارانی می ریزد که مدتهاست بالاترین افتخار آنها دعوا در برنامه 90 است و نه پیروزی در عرصه فوتبال بین المللی.در این میان تنها بخش خصوصی غیر متکی به وام های بازپرداخت نشده بانکی هرگز در این عرصه مجال ادامه حیات نخواهد یافت.پس این جنگ زرگری بین مدیران دولتی در پشت پرده و با سیاست من بمیرم تو بمیری ختم شده و مردم بار دیگر پای تلویزیون نمایش ورزش ناموفق ضد فرهنگ را نظاره خواهند کرد. والسلام